Çocuklarımıza sahip çıkalım, onları koruyalım...

Bu gün gazetede bir haber ilişti gözüme; "Bir ilimizde girdiği evi soyan 16 yaşındaki genç, taksiden indiği sırada elindeki LCD ekranı gören polisin şüphesi üzerine durduruldu. Nereye götürüyorsun LCD'yi diye soran polise " Bir evden çaldım, satıyorum" demesi üzerine gözaltına alındı" diye devam ediyordu... 

Haberi okuyunca yıllar önce yaşadığım bir olay canlandı gözlerimde. 

Yine aynı yaşlardaydı genç ve aynı suçtan, hırsızlık nedeniyle gözaltına alınmıştı. Mevsimlerden ilkbahardı, yaza dönüktü yüzü günlerin. Gencecik çocuğu böylesine yüz kızartıcı bir suçtan karşımda görünce çok üzüldüm ve sordum kendisine, " Neden yaptın, bak daha çok gençsin, şimdi cezaevine gireceksin, geleceğini karartacak belki de bu eylemin, değer mi?" diye. Aldığım cevapla şok oldum adeta. Bana şöyle diyordu "Abla hiç bir şeye üzülmüyorum da, bu yaz denize giremeyeceğim işte ona çok üzülüyorum"... 

Bir an içimden kızmak geldi ama yapamadım. Bu çocuk için ancak üzülmem gerektiğini anladım. Çok gençti ve yaptığı eylemin ona nelere mal olacağını idraktan çok uzaktı. Yanlış mekan ve yanlış insanlar arasında yanlışlara imza atması çok doğaldı. Kendi adıma benim de yapabileceğim pek bir şey yoktu yasal görevimin dışında. 

Ama bu gençlerin kurtarılması lazım. Daha iyi bir yaşama kazandırılmaları lazım. Mevcut düzende bir şeyler yapılıyor ancak pek verimli olduğu söylenemez. Verimli olsa bu günkü habere konu olan 16 yaşındaki gencin polise 37 ayrı geliş kaydı olur muydu? 

İşte burada da eğitimin çok önemli olduğu vurgusunu yapmak istiyorum. Çocuklarımızı çok iyi yetiştirmeliyiz. Onları geleceğe iyi hazırlamalıyız ebeveynler olarak. Eğitimin temeli ailede başlar çünkü. Çocuklarımıza sahip çıkalım, onları koruyalım... 

25.03.2011 

Ayşegül HAYVAR