Çocuklarımızın geleceği...

Ağaç yaş iken eğilir

Ne kadar doğru ve yerinde bir atasözü!.. Ortaokuldaydım. O zamanlar öğleye kadar okul vardı. Okul çıkışı arkadaşım Kemal'le Kordon'da söyleşerek yürüyoruz. Hava da çok güzel!.. Balık tutanlar, faytonla gezenler, banklarda oturup denizi seyredenler... Alman Konsolosluğu'nu geçtik; gözüme camdan bize bakıp gülümseyen kitaplar ilişti. Kemal'i kolundan tuttum. Durduk. Kafamı kaldırıp tabelaya baktım: AMERİKAN KÜTÜPHANESİ. Kemal'e, ''Girelim mi?'' diye sordum. ''Girelim, '' dedi.

Usulca kapıyı açtık. Hala özlemini duyduğum kitap kokulu bir ferahlık yüzümüzü yaladı. Çoğu deri ciltli kitaplarla dolu rafların arasında gezerken tatlı bir sesle kendimize geldik. Bir bayan, ''Hoş geldiniz çocuklar. Nasıl yardımcı olabilirim?, '' diye sordu. Sesi ancak bizim duyabileceğimiz tondaydı.

Görevli bayanın yardımıyla kütüphaneye üye olduk. Sevinçliydik!.. Bir anda yüzlerce kitabımız olmuştu. İster orada okur, ister evimize götürebilirdik. Üstelik bir kuruş para vermeden. Sonunda birer ödünç kitap alıp eve döndük.