Çocukluğuma ağıt

Tozu dumana kattığım yolları geride bırakıp,

biraz daha küçüldü gözlerimde çocukluğumun evi.

Gülüşlerimin yankılandığı odalar şimdi boş.

içime düşen tedirginlik,bu densiz depreşim neyin nesi.

Uzaklık meğer gözlerimin alabildiğinden daha büyükmüş.

ve her ayrılık salt bedenin yokluğundan ibaret değilmiş.

şimidiye kadar ciddiye almadığım hayat,

sen misin omuzlarımda bu amansız yük.

Tüm yaramazlıklarımda saklandığım badem ağacı,

Şimdi olsanda yanımda gözyaşlarımı saklasan...

Uykularımı kaçıran bir kabustan ibaret olsa herşey.

Uyandır beni Tanrım ,bitmek bilmeyen bu yolculuktan...