- Kategori
- Dostluk
Çocukluğumu özlüyorum...
netten..
Yıllar önceki komşularımızı, o güzel insanların birbirlerine çıkarsızca yardım ettiği günleri özlüyorum.
O insanların karşılık beklemeden birbirlerine sevgi ve saygı ile yaklaşmalarını anımsıyorum.
Bir yaşlı gördüğümüzde yer vermek için yarıştığımız, o hiç tanınmadığımız insanların pazar filelerini taşıdığımız, yardım istendiğinde seve seve koştuğumuz o günleri özlüyorum.
Günümüzde insanların yüzleri artık gülmüyor.
İnsanlar bırakın selam alıp vermeyi tökezlenip düşseniz bile dönüp bakmıyor.
Küçükler büyükleri önemsemiyor, büyükler ise onlara sevgi ve anlayışla yaklaşmıyor.
Böyle bir ortamda yaşamaktan inanılmaz üzüntü duyuyorum.
Neden bu kadar duyarsız, neden bu kadar sevgisiz bir toplum olduk anlayamıyorum.
Türk toplumunun geleneksel yardımsever ve hoşgörülü dokusunu kimler, nasıl bozdu?
Nasıl bu duruma geldik?
Emin olun yanıt bulamıyorum!
Ben çocukluğumu özlüyorum ve o günlerin geri gelmesini istiyorum!
Sevgi, barış, kardeşlik ve dostluğun yeniden oluştuğu günlerde buluşmak üzere.
Birlikte.
"Not: İki çocuğum olduğunu belirtmiştim. Kızımın adı: Sevgi, Oğlumun adı : Barış."
Fisun KUŞCU