Çocukluğumu

Ne çok özledim çocukluğumu

Kaygısızca geçirilen günler

Paranın değerinin olmadığı zamanlar

Ne de güzeldi

Ablam , annem ve ben

Bir arada ne güzel oynardık.

Annem değişik oyunlar yaratırdı bize

Babam yoktu uzaktaydı ama

Hiç hissetmedim yokluğunu o yaşlarda

Mutluluğumuzdu evimiz, oyunlarımız

Ne karanlığı bilirdik korkudan

Ne de çarşının gece ışıklarını

Gün batıpta akşam olduğunda

Sıcacık evimizde hep birlikte

Komşu teyzeler gelirdi

Biz giderdik

Ne güzel apartmandı o özmelek apartmanı

Doğum günümüzde elbiseler dikerlerdi bize

Pastayı annem yapardı

Yoktu ki paramız pasta alacak

Hep titrerdi annem üstümüze

Doğum gümlerimiz ne de güzel geçerdi

Mahallenin çocukları

Pastanın başında masanın üstündeydik hepimiz

Ve üflerdik bir anda sonra

Hediyeler verilirdide ne mutlu olurduk

Sonra bayramlar

Şeker bayramını severdim en çok

Hep daha çok olurdu bayram harçlıkları

Küçük balkonlu evdeki teyze

En büyük parayı verirdi bize de

Ne de sevinirdik ablamla

N e güzel ne mutlu günlerdi o günler

Yokluk içinde ama mutlulukla geçirilen zamanlar

Şimdi anılarda kalan eski hatıralar