Çocukluğumun İzmir'i

Babamın İzmir için yıllar önce yazdığı satırları paylaşmak istedim. Yüreğine sağlık babacığım.  

ÇOCUKLUĞUMUN İZMİR'İ  

Bir evimiz vardı Karataş'ta  

pencerelerinden deniz görünür.  

kayıklar, yelkenliler, vapurlar dizilmiş rıhtıma  

aralarından martılar süzülür.  

bir evimiz vardı Karataş'ta  

cumbasında annem oturur.  

'Burhan Cahid'in 'Ayten'ini okurdu gün boyu  

benim bakışlarım Türkan'ların balkonunda.  

belki gözlerim gözlerine takılır.  

bir evimiz vardı Karataş'ta  

yaz geceleri sahilden şarkılar duyulur;  

'Suzan Yakar' derdi babam  

İsmet Gazinosunda okuyor.  

sonra efkarla rakısını yudumlar  

ve uzar giderdi gecelerinde İzmir'in;  

'Gönlümde hazan bülbülü var'  

hiç unutamadım çocukluğumun İzmir'ini  

ne kadar çok arsamız vardı oynayacak  

Karataş'ta otururduk ama,  

bir koşu uzaktaydı çocuk adımlarımıza  

Bahribaba, Sarıkışla, Konak...  

ilk lidakiyi Karantina'da tuttum  

pırıl pırıl ve bereketliydi deniz  

bembeyaz yalıların önünde yüzerdik Göztepe'de  

bir girince suya çıkmak istemezdiniz.  

hele insanları İzmir'in, hele insanları;  

hepsi dost, hepsi sevecen;  

yüreklerinde onulmaz dertleri de olsa  

gülücüklerini birbirinden esirgemeyen  

hiç unutmadım çocukluğumun İzmir'ini  

gözümde tüter hala o merdivenli sokak.  

akasyalara takılan allı morlu uçurtmam  

ve beyaz bulutları Kadifekale'ye savuran imbat.  

Gönül telimde hüzünlü bir anıdır şimdi,  

yitip giden ne varsa çocukluğumun İzmir'inden  

Yorgun gözlerimde bir damla yaş  

ve titreyen dudaklarımda bir eski şarkı...  

'Kalbim yine üzgün, seni andım da derinden'  

M.Selçuk SATI