Çocukluğunu yaşayamayan Nepali kız Lakshmi

My name is Lakshmi.
I'm from Nepal.
I'm thırteen years old. Geneleve düştükten sonra öteberi satan bir gençten öğrendiği Ingilizce cümleler .

Nepal de küçük bir dag köyünde yaşayan kızın hikayesi "SOLD". Himalayalara yakın bir yerde basit bir yaşam sürdüren , arkadaşları ile ip atlayıp, gaz lambası ışıgı altında gecelerini geçiren Lakshmi....

İçki içip kumar oynayan bir üvey baba, onun baskısı altında ezilmiş anne ve kardeşi ..

Yağmayan yagmur ..büyümeyen sebzeler . Geçimlerini sağlayacak hersey elden gidince, üvey baba satar küçük kızı. Hindistan sınırını geçmesi için kendisini KOCAM diye çağirttıran adamla yola çıkar. Evden ayrılırken ikide bir döner bakar dağlara evini görmeye çalışır. Ama yanındaki adam " Bundan böyle geride bıraktıklarına değil , bundan sonra olacaklara bak ." der . Zavallı kız hizmetçi olarak çalışacağını sanmakta ve aılesine yardım etmeyi düşünmektedir.

Bir kaç gün yollarda geride bıraktığı ailesini düşünür, çalışacağı zengin evin hayalini kurar. Tabi ailesinin daha rahat koşullarda yaşaması için eline geçecek parayı da .

Hindistan'a ulaştıklarında birlikte olduğu adam, onu bir genelev patronuna satar. Olup bitenden habersiz Lakshmi zalim genelev patronun dayağı ve baskısı ile genelev yaşamına başlar...." Acım var, çektiğim ızdırabı kimse duymuyor, tanrı bile " diye için için aglar, kendi içine kapanır. Ama genelev patronu onun kendine olan borcunu hatırlatıp, dayakla çalışmaya zorlar .

Yatağının baş ucundaki bir kova su ile kendini yıkasa da birlikte olduğu adamın onda yarattığı kirliliği atamaz, en azından ruhunda yarattığı fırtınayı durduramaz. küçüçük bedeni adeta erir gider... Canlı canlı gömüldüğünü hisseder. Annesini bir daha görememek, dağ başındaki sakin yaşama dönememe düşüncesi kahreder onu. Ama gidecek yeri de yoktur .

Bir gün bir Amerikalı gelir. Onu oradan kurtarmak istediğini söyler. Gerçek olduğuna inanası gelmez. Ve onunla karşılaşmaktan kaçınır ve dünyanın en eski mesleğine devam eder, küçücük bedeni ile..On dört yaşina gelir...hala devam etmektedir.

Kitabın yazarı PATRİCİA McCORMICK ÜN notunda her yıl yaklaşik 12 000 Nepali kız bazan keni babaları tarafından, bazan akrabalarınca Hindistan' daki genelevlere satıldığı yazılı. Bazıları HIV taşıyıcısı.

Kitap siirsel bir dille yazılmış. İçinden cıkılamayan uzun paragraflar yerine şiir gibi dizelerle can alıcı noktalar öyle güzel ifade edilmiş ki bir çırpıda okuyıp bitiresiniz geliyor. Mutlu son yok. Ama yine de acaba iyi niyetli biri çıkar o küçücük bedenlerin daha fazla hırpalanmalarının önlenmesi için onların korunacağı ve yaşamlarını onurlu bir sekilde sürdürecekleri bir yere götürür diye umut ediyorsunuz kitap bitene kadar. Ne yazık ki Lakshmi ve onun gibi küçük kızların kaderlerine boyun eğdiklerini hissedip, için için ağlıyorsunuz. Ve lanet olsun dıyorsunuz o küçük bedenlere acı çektirenlere ...

ÜZGÜNÜM, ÇARESİZLİK NE KÖTÜ BİR SEYMİŞ .....