Çocukluk aşkım

Birini sevmek güzeldir

Birini çok sevmek çok güzeldir.

Ağlamak onun için, ağlamak güzeldir.

Sevdiğine kavuşmadığın için acı çekmektir.

Yağmurda yağmur damlaları ile ıslanmaktır.

Sevgiliyi düşünürken odur demektir.

Hasreti hissederken içinin yanmasıdır.

Güneş doğarken aydınlığı görmemektir.

Çiçekleri koklarken hissetmemektir.

Kısa olsa da bana yeter demektir.

Haksızlık bu deyip çaresiz kalmaktır.

Sevdiğin gönlünün içindeymiş gibi ağırlamaktır.

Oysa onu göremeyeceğin çok öbür taraflardadır.

Aynaya bakıp kendini değil onu görmektir.

Herkesi benzemediğinden benzetmektir.

Yemek yerken aç mıdır diye düşünmektir.

Soğukta oda üşüyor mu demektir.

Güzeli yaşarken içine sinmemektir.

Sebeplere nefret, kızgınlık, kin duymaktır.

Sevdiğini herkese anlatırken utanmamaktır.

Bütün çirkinliklere rağmen güzeli saklamaktır.

Hayat geçerken bile onunla olmaktır.

Bütün yaşadıklarımızın bana yetmesidir.

Çocukluk arkadaşın…”

“Aşkım…

Yanaklarında bir esinti olursa

Ayşe bir gülü öpüyordur.

Yanaklarından gözyaşı iniyorsa…

Ayşe bir gülü koparmıştır.

Yanaklarına kar tanesi gelirse…

Ayşe gülü soldurmuştur.

Kuğu gölü balesinde…

Beyaz kuğular orada ise Ayşe yok.

Bil ki yaban kuşları istemedi.

Belki bir havalimanında…

Belki bir sahne ışığında…

Belki Cebeli Tarık’ta…

Kim bilir, vuslat bizim için nerede?”

Bale Papuçları adlı- yazıyor olduğum romanımdan…

Nazan Şara Şatana

http:// http://www.facebook.com/#!/profile.php?id=100002892442552

https://twitter.com/#!/nazansarasatana