- Kategori
- Öykü
Çocukluk II
Küçüktü,
İki eliyle kocaman kitapları kaldıramıyor,
Bu kaldıramadığı kitaplarla dolu çantayı sırtında taşıyordu.
Hiç okula gitmek istemiyordu,
Okula giden yolun sonuna doğru değiştiriyordu yolunu,
Arkadaşlarının yanına gidiyordu.
Ya da evine.
Küçüktü,
Akşam ezanına kadar sokak başında futbol oynardı,
Ya da misket, tombik.
Taso, kart.
Ya da Power Rangers olurlardı,
O beyaz olurdu,
Yanında da pembe vardı.
Küçüktü,
Pembe bulutlar görürdü dağın eteklerinde,
Ama hiçbir kitapta bulutların pembe olduğu yazmıyordu,
Yanında ‘o’ olurdu,
Bir gülün dikeni ile kanatırdı acemice parmağını,
Sonra da gülü ona verir, utanırdı.
Küçüktü,
Mahalle maçının arasına sıkıştırılmış,
Domates, peynir ekmek ile doyururdu karnını,
Babası eve gelmeden evde olurdu,
Biraz ödev yapar, sonra kitap okur, sonra uyurdu.
Küçüktü,
Kocaman insanlarla konuşuyordu,
Kardeşini göstermiyordu kimseye,
Üzerini başını düzeltiyordu,
Ama kendi üzeri hep düzgündü,
Sadece ayakkabıları kirlenmişti,
O kadar.
Küçüktü,
Saçlarını ıslatıp dışarı çıkar,
Sırf onunla karşılaşma ihtimali ile,
Onun sokağından seçerdi güzergâhını,
Ve karşılaşırdı da.
Konuşamazdı.
Küçüktü,
Matematik en sevdiği dersti,
Çözdükçe yenisini çözmek istiyordu problemlerin,
Arkadaşlarına da anlatmaktan keyif alıyordu,
Çözdükçe açılıyordu.
Üzerini düzeltmemeye başladı sonra,
Sonra kitapları da bıraktı,
Tek bir defter yetiyordu ona,
O deftere de neler yazıyordu, kim bilir.
Susam sokağına uğruyordu ara sıra,
O Edi oluyordu, kardeşi de Büdü.
Sonra tekken oynuyordu ataride,
Orada da Edi oluyordu.
Hayalleri vardı hep,
Büyük adam olmak istiyordu,
Sevdiklerini hep uzaktan seçerdi,
Hep bir kavuşamama,
Hep bir özlem olurdu hayatında,
Hep bir son,
İyi ya da kötü,
Dikenin kanattığı parmağa aldırmadan,
Biterdi.
Mutlu olmak, mutlu etmek istiyordu,
Hep bunun için çalışırdı,
Okurdu, bakardı, görürdü,
‘Her şey güzel olacak’ derdi.
‘Her şey güzel olacak’.
Güzel olan ne varsa ona yöneldi,
Kendi hayallerine, hedeflerine,
Kendine yakıştırdığı yaşama biçimine,
Bitmeyen bir sevda özlemi çekerdi, herkes gibi.
Severdi, çok severdi, ama yetmez, ‘biterdi’.
O hep severdi,
‘O’nunla ilgili her şeyi severdi,
Uzakta da olsa bir gün kavuşacağını bilir,
Özlerdi.
Ne zaman daha yakın bir sevdaya yeltense,
O sevda da bir zaman sonra uzaklaşacaktı, bilirdi.
Küçüktü,
O hep sevdalarını uzaklardan seçerdi,
‘Her şey güzel olacak’ derdi,
Ve severdi.
Küçüktü,
Ve hâlâ küçük,
Okula kendi isteğiyle gidiyor,
Ve seviyor.
‘Her şey güzel olacak’ diyor.
Her şey güzel olacak.
..
© hoPeace
23.02.2013 04:32 / Sakarya
Yorumlarınız için teşekkürler.
- Toplam blog
- : 73
- : 495
- Kayıt tarihi
- : 28.03.08
Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..