Çoğalır dilsiz yalnızlıklarım siyaha büründükçe zaman

Sevmem koyu renkli akşamları
Sevdiğim kadar koyu renkli giysileri.
Giysiler ki bedenimin çirkinliklerini saklayan
Beni güzel gösteren kumaş parçaları.
Oysa bir de yüreğim vardı benim
Koyu renkli akşamların gölgesinde unutulan
Kim sahip çıkacak ona
Kim gösterecek ondaki güzellikleri?
Giysileri de yok ki soyunacak! ...
Kim bilir belki de kendi özünde parlayacak...

Sevmem koyu renkli akşamları
Sevdiğim kadar koyu renkli giysileri.
Beyaz gecelerimin şarkısı gelir aklıma
Ve sabahın asi yüzüne uyanışım
Karanlıklarda kalışım, mumların eriyişi
Bir de devrilen kadehler...
Kadehler ki; el keser, iç kanatır gibi...

Çoğalır dilsiz yalnızlıklarım siyaha büründükçe zaman
Kora dönüşür acıdan küllerim,
Şahlanır örselenen duygularım
Ve elimde yaprak yaprak yalnızlığım
Düşer kemirgen zamanın dişlilerine
İşte o zaman başlar ruhumda üşüme
Ve yüreğimde titreme
Zangır zangır...

Ölü bir yalanı gizleme telaşı içinde
Çırpınır durur sarı gölgem, sarı
Gizlenir avuçlarıma kanayan anılarım
Ve ağlar giden zamana sana dair düşlerim
Hiç buluta girmeyen yüzüm mü?
O da ışık tutar güneşin yedi rengine bile...
Yüreğim aydınlandı, kendini okutur şimdi! ...

Rukiye Çelik
29.05.2008 11:39:00