Çoğul bir yalnızlık

Ortalikta yaradılıştan kalma bi sessizlik, ben bana oturuyorum.

Ellerim kulaklarımda.

Sessizliği susturmak en zoru zaten biliyorum.

Güneşin, her gün patırtısız kütürtüsüz, üşenmeden doğuyor oluşu bile dert oldu bana bu aralar.

Karşımda kocaman bir ordu gibi insanlık.

Kucaklarinda çıglık çığlığa bir yalnızlık,

Herkes kendi yalnızlığını başkasına kakalama derdinde biliyorum.

Hem gökyüzü ne renk diye sorsan mavi derler bakmadan.

Belki bırakıp sessizligi bi kenara

Açar gözlerini dunyaya, kıpırdamadan.

Nasıl olur da diyorum göremezler içimizde kocaman birer kanat!

O değil de kendi gökyüzünde boğulan insanlar varken, yaşamak büyük bir sanat.

Agustos 2015

21 Ekim 1991 yılında Ankara'da doğdum. Sırasıyla Maliye Bakanlığı Gündüz Çocuk Bakımevi, 13 Ekim ..