Çok beklersiniz

Dağları-taşları ve dahi şehirleri-varoşları o pankartlarla donatmıştı…

12 Eylül’de “evet” çıkınca pozitif ayrımcılıklar hayata geçecekti!

Kime pozitif ayrımcılık?

Şehit aileleri ve gazilere…

Engelli vatandaşlara…

Çocuklara, kadınlara…

Zayıflara, güçsüzlere…

Bunlara inanan vatandaş coşkuyla “evet” dedi… Anayasa değişti…

Kendilerine “pozitif ayrımcılık” vaat edilenlerin hayatında ne değişti?

Halkoylamasının üzerinden üç buçuk ay geçti, hiçbir şey…

Ha derseniz ki, “hak arayan, harçları-paralı eğitimi protesto eden kız öğrenciler, ‘erkek’ polisler tarafından karga tulumba göz altına alınıyor…

Hamile göstericinin çocuğunu düşürmesi sağlanıyor…

Bizim ‘pozitif ayrımcılık”tan kastımız bunlardı”

Ona bir şey diyemem. Haklısınız, derim... Pozitif ayrımcılığı başardınız, derim.

Ve tebrik ederim!

x x x

HANGİ BARIŞ, HANGİ KARDEŞLİK?

Romantikler, Yunanistan’la aramızda buzların eridiğinden dem vuruyor… Ege’de kardeşlikten bahsediyor, barış şarkıları söylüyor!

Bunlara gönülden inanmak isteriz.

Lâkin “barış, kardeşlik” türküleri lafta ve hayalde kalırken, hakikatler dank diye, tokmak gibi kafamıza iniyor.

Romantikler gökyüzünde melekler gibi uçarken, bir spor takımımızın elemanları Rumlardan hayatlarını zor kurtarmış.

İşte, medyanın büyük bölümünün milletten gizlediği gerçekler:

“Kıbrıs Rum Kesimi’nin Apoel takımıyla deplasmanda karşılaşan ve 82-80 mağlup olan Pınar Karşıyaka Basketbol Takımı, Rum fanatiklerin saldırısına uğradı. Canlarını zor kurtaran oyuncular, Birleşmiş Milletler’den (BM) yardım istedi. Dışişleri Bakanlığı devreye girdi.

Türkiye aleyhine slogan atan ve taş ve sopalarla Karşıyakalı sporculara saldıran fanatik Rumlar, soyunma odasına sığınan takımımızı saatlerce içeride mahsur bıraktı. Rum saldırganların arasında kalan Erdem Günak’ın kolu kırıldı.” (Hürriyet, 22 Aralık)

İnce dikkat gerek; bu öfke, takımlarının yenilemesinden kaynaklanan bir öfke değil… Rum takımı galip geldiği halde, Türk takımı saldırıya uğruyor. Bir vatandaşımızın kolu kırılıyor ve sporcularımız canlarını zor kurtarıyor.

Bizim entel romantiklerin barış ve kardeşlikten anladıkları buysa, onlara da bir sözümüz yok!

x x x

SÖZÜN SULTANLARIINDAN

KIBRIS

Sen cüretim, cesaretim, onurum, gururum,
Yarım asırlık uykudan uyanan şuurum...
Sen, çelik ellerle kavuştuğum huzurum,
Sensin candan aziz varlığım, gönül sürurum.

Âşık Nazmî