Çöken adalet sistemi 5

Bu olay tamamıyla belgelere dayanan gerçekleri anlatmaktadır ve küçük bir kitapçık halinde yayınlanmıştır. Ancak; Milliyet Blog yayın çerçevesine uymadığı için kendi yorumlarım çıkarılarak olay yalınlaştırılmış ve yorumlar okuyucuya bırakılmıştır.

Avukatların babaları davanın görülmekte olduğu adliyede önemli mevkilere sahiptir.

Dava zaman aşımına rağmen kabul edilmiştir.

Duruşmalarda Eşyaların teslime hazır olduğu, yerine gidilip görülmesi talebi olmasına rağmen bu talep kabul edilmemiş ve aynı mahkemenin Yazı İşleri Müdiresi bilirkişi tayin edilerek; dosya üzerinden, eşyaların fiyatlarını tespit etmekle görevlendirilmiştir.

Bilirkişi de dosya üzerinden, avukatların bildirdikleri abartılı fiyatlara göre, tespit yapmış ve gazinocunun bıraktığı eski püskü eşyalar için toplam 1.540.000.000 TL. Değer biçmiştir.

Bu değer avukatların dava dilekçelerinde, eski püskü eşyalarına koydukları abartılı fiyatlardan gelmektedir.

Örneğin: Noterin üç adet tahta sandalye olarak belirttiği, sokağa atılsa; kimsenin alıp götürmeye tenezzül edemeyeceği çürük çarık sandalyelerin her birine, 15 şer milyon lira, Noterin basit metal avize dediği, her biri 1-2 milyona alınabilecek olan, lamba şemsiyeliklerine; on beşer milyon liradan toplam 105 milyon lira, Noter tespitinde bulunmamasına rağmen; hayal mahsulü bir yatağı raporuna ilave ederek 135 milyon lira, 25-30 milyona alınabilecek olan ahşap bir karyolaya 80 milyon fiyat biçmiştir.

Üç buçuk yıl önce, noter tarafından tespit yapılırken huzurdakilerin de fikri alınarak konulan fiyat toplam 150.000.000 TL dır. Bilirkişi noter tespitinin on misli fiyat koymuştur.

Dava sonuçlanmış, noter berat ettirilmiş ve ( Tutanakta belirtilen eşyaların; davalıda ise AYNEN, mevcut değil ise bu eşyaların değeri olan 1.540.000.000 liranın dava tarihi olan 29-5-2000 tarihinden itibaren yasal faizi ile davalıdan alınıp davacıya verilmesine ) karar verilmiştir.

Ancak karar yazdırılırken hâkim Dede ile göz göze gelip bocalamış ve dedenin adını yazdıracağı yerde, noterin adını yazdırmıştır. Noter avukatının ikazı üzerine düzelttirmiştir. Demek ki: Hâkim; bu kararı verirken rahat değildir.

Olaya o gün ve o esnada duruşmayı seyreden avukatlar da şahittir.

Bu karar şüphe üzerine kurulan, muğlâk bir karardır. Hâkim: ( Tutanakta belirtilen eşyalar Davalıda ise, Mevcut değil ise ) demektedir.

Bu sözler şüphe ifade eder. Davalı eşyaların mevcut ve teslime hazır olduğunu beyan etmektedir. Önce bu beyanın araştırılması ve şüphenin giderilmesi gerekirdi.

Bu araştırma yapılmadan, eşyaların mevcut ve teslime hazır beyanına rağmen; hâkimin kendi yazı işleri müdiresine dosya üzerinden fiyat tespiti yaptırması yanlıştır.

Ayrıca ( Mevcut değil ise bu eşyaların değeri olan 1.540.000.000 liranın davalıdan alınarak ) denilmektedir.

Bu karara göre, eşyalardan bir tanesi dahi eksik olsa; davacı paranın tamamını isteyebilecektir. Karardan çıkan anlam budur. Çünkü karar: olmayanların bedellerinin alınmasına değil 1.540.000.000 TL. Dededen alınarak davacıya verilmesine şeklindedir.

Dede sakindir. Nasıl olsa bunun temyiz hakkı vardır ve temyizden bozularak dava reddedilecektir ümidini taşımaktadır.

Bu ümitle Dede; iki sayfalık bir temyiz dilekçesi yazar ve süresi içinde, mahkemeye gider. Orada dilekçeyi işleme koyacak olan kişi gene; Bilirkişilik yapan, aynı Yazı İşleri Müdiresidir.

Müdire bu kez, iyiliksever bir insan hüviyetine bürünür ve Dede’yi uyarır ( Boşuna yoruluyorsun. Bu dava temyizde bozulmaz ve temyiz, icrayı durdurmaz. Davacılar, temyiz sonucunu beklemeden, kararı icraya koyup parayı alabilirler. Para alındıktan sonra da; karar bozulsa bile; eline bir şey geçmez. Üstelik 85-90 milyon lira temyiz masrafın olur ) der…

Zavallı saf ve ihtiyar Dede; Temyiz kararı bozsa bile eline bir şey geçmeyeceğini öğrenince: 85–90 milyon lira daha ödememek için, dilekçeyi vermeden, boynu bükük oradan ayrılır.

YORUMLAR OKUYUCUYA BIRAKILMIŞTIR.