Çörek kapması

Büyük bir ateş yakılırdı meydanın ortasına. Kendine güvenen köyün delikanlıları soyunup çıkarlardı kalabalığın ortasına. Davulcu tokmağını var gücüyle vurur, zurnacı nefesinin son noktasıyla çalardı "Köroğlu Türküsü"nü. Yüksekçe bir yerden sallanan bir torbada olurdu herkesin gözü. İçinde biraz para, biraz da kuruyemiş türünden yiyecek. Bir kişi yukarıdan torbayı sallarken, bir kişi de bu torbayı kapmaya çalışan gençlerin üzerine soğuk su serperdi durmadan. Davul, zurna eşliğinde yapılırdı bu eğlence. Unutulan adıyla "Çörek Kapması".

Yaşlıllar geçmişini hatırlamaya başlarlarken, gençler de gelecekle ilgili hayellerini kurarlardı durmadan çalan davul ve zurna eşliğinde. Vakit  akşam olduğu için üşüyenler yığılırlardı ateş başına. Ege Bölgesi'nde, 20 yılöncesinin köy düğünlerinden bahsediyorum size. Bugün yazılı kaynaklarda adından bile bahsedilmeyen köy düğünlerinden. Her birinde sayısız mana yüklü ata yadigarı bu geleneklerimize ne oldu da bizden bu kadar uzakta kaldılar? Aramıza neler girdi de o güzelim şenliklerimiz bugünün insanına küstü?  Hayır hayır "Çörek Kapmasına " bir şey olduğu falan yok. Düğünden bir hafta önce imece usulü yapılan düğün ekmeğine de ,düğünlerde yapılan yağlı güreşlere de bir hal olmadı.Onlar hala terkedilişlerinin acılarını yaşıyor 20 yıldır. Onlar hep aynı yerde bekliyor terkedip giden vefasız mirasyedilere. Peki bize neler oldu da bu güzelim geleneklerimizden bu kadar uzaklaştık? Bugün 20'li yaşlardaki gençlerimizden kaç tanesi "Çörek Kapması"denince "Haaa hatırladım. O şöyle şöyle oynanan bir oyundu" diyebilir acaba? Diyeceklerini tahmin etmek zor olmasa gerek."Ben böyle bir oyun, etkinlik... bilmiyorum." Çok haklılar. Bu durumun sorumluları; geçmişten gelen kültür değerlerimizi bugünün gençliğine aktaramayan bencillerdir. Bugün bir düğüne gitseniz sabahtan akşama kadar "Ankara'nın Bağları" deyip zıplamaktan gına gelirsiniz. Bu kadar zengin bir geleneğimiz tarihin tozlu raflarında dururken, bizler neden yokluk çekiyoruz? Bu işin içinde,geçmişi çağ dışı görmek var gibi geliyor bana.Peki bablarımız ,dayılarımız, amcalarımız aşılamadılar diyelim bu kültür miraslarını bize. Peki, eli kalem tutan araştırmacılar, tarihin şahitleri nerede kaldılar bu arada? Çok görmüyorum onları. Keşke bir yaşasalardı akşamleyin yanan ateşin başında, soğuk suyun altında 1 metre yukarı zıplayıp çörek torbasını kapmanın heyecan ve zevkini. Eminim kayıtlara değil bütün ansiklopedilere kaydederlerdi Çörek Kapmasını.

"Çörek Kapması" gibi daha nice kültürel değerlerimiz unutulmak üzere. Haberiniz olsun ey güzel insanlar! Bunlar babamızın malı gibi, anamızın ak sütü gibi helaldir bize. Yenilere, hep yenilere koşarken geride kalanların hakkını da, hatrını da unutmayalım.. Köylerimizde yeniden "Çörek Kapmalı" düğünler ne de güzel olur değil mi? Saygı ve sevgilerimle...                         (Seyfi ÜLGÜL)