Coşkulu ve tepkili bir yürüyüş...

Doğma büyüme Üsküdarlı'yım... Cumhuriyet Bayram'larında hiç aksatmadan giderim tören alanına, mendil almayı da ihmal etmem çünkü mutlaka gözlerim dolar dayanamaz ağlarım.. Hele ki Atam'ın sesini duyunca nedendir bilmiyorum hiç dayanamıyorum.. Fakat ne geçen yıl ne de bu yıl hiç bir tat alamadım yapılan törenlerden.. Öyle duygusuz öyle yavandı ki.. Bu tören sanki bir vazife icabı yapılıyormuş gibiydi..

Evvelsi yıl geliyor gözlerimin önüne, ince, narin yapılı bir kız öğrenci, upuzun bir şiir okumuştu.. 40’lı yaşlarımı sürmekteyim.. Böyle güzel bir şiire, böyle duygulu bir okuyuşa rastlamamıştım bu güne kadar.. Şiir, yurdumuzun düşman işgali altında olduğu dönemlerden başlayıp, Atamızın bu duruma çare bulmak için yaptığı eylemleri, o günlerde yaşadığı sıkıntıları, sonrasında milletiyle bütünleşip nasıl düşmanları kovduğunu duygusal bir dille anlatıyordu.. Sesinde öyle güzel bir tonlama vardı ki sanki o günlere götürdü bizleri.. Başladı gözlerimden yaşlar dökülmeye.. Mendil de almamışım yanıma, ne yapacağımı şaşırmış vaziyette yan tarafıma bakarken baktım ki herkes ağlıyor.. Yanımda duran tanımadığım bir kadın mendil uzatıverdi.. Teşekkür ederek hıçkırmaya devam ettim..Etrafıma şöyle bir göz gezdirdim ki ne göreyim, tüm komutanlar, kaymakam, belediye başkanı hepsi ağlıyor..

Sonraki yıllarda evden çıkarken özellikle mendilim var mı diye kontrol eder oldum..Sırf bu şiir değildi bizi duygulandıran, törendeki o coşkuyu iki yıldır göremiyorum..Kasvetli, gergin bir hava seziliyor alanlarda.. Bu da beni çok rahatsız ediyor, zaten huzursuz günler geçiriyoruz bir de törenlerin böyle renksiz, ruhsuz olması hüzünlendiriyor biz Cumhuriyet çocuklarını, bazı kesimleri sevindirdiği kesin olsa da.. Zaten Belediye İdaresinin malum iktidarın elinde olmasından dolayı çevremizde gözle görülür bir yozlaşım fark edilmekte.. Onun için de akşam üzeri buradaki kutlama yerine Suadiye'deki törene gitmeye karar verdik..

Akşam üzeri Suadiye’ye geldiğimizde oradaki coşkuyu görmenizi isterdim.. Binlerce insan doldurmuş caddeyi.. Hepsinin yüzünde Cumhuriyet'e sahip çıkmanın vermiş olduğu bir gurur ve Cumhuriyet'e karşı olan kesime de duyulan tepki vardı.. Bu o kadar açık ve net okunuyordu ki yüzlerde.. Öyle bir birlik ifadesi vardı ki sanki herkes kırk yıldır tanıyormuşçasına birbirleriyle konuşmalar, gülümsemelerle coşkusunu dile getiriyordu.. Kelimelere dökmekte zorlanıyorum o anları.. Zayıf kalıyor ifadeler yaşamak gerekir diye düşündürtüyor bana.. Hepsi aydın, Atatürk sevgisiyle dolu, ellerinde "Cumhuriyet bizim" yazan pankartlarla, Cumhuriyet’i gerçekten sahiplenen bir topluluk... Küçücük çocuklar, gençler, yaşlı insanlar hepsi tek bir amaç uğruna dökülmüş caddelere.. Cumhuriyet'imize ve dolayısıyla Ata'mıza sahip çıkmak..

Düşünüyorum tanrım ne günler yaşıyoruz, bunları yaşamamız gerekli miydi, neden bu günlere geldik.. Ne yaptı Ata'mız ki ülkenin belli bir kesimi ona karşı çıkıyor, taktir edeceğine düşmanlık besliyor.. Şimdi varsak bu varlığımızı O ve O'nun silah arkadaşlarına borçlu değil miyiz..Bunu nasıl göz ardı ediyorlar inanasım gelmiyor.. İsyan ediyorum, tüm oradaki topluluk da aynı benim gibi isyanlarda.. Ve bu isyan öfkeye dönüşüyor yüreklerimizde.. Onun için olsa ki sesimiz daha bir gür çıkıyor, tüm caddeyi inletircesine Onuncu Yıl marşını söylerken…

Bu arada Kadıköy Belediyesi'ni de kutlamak istiyorum.. Mükemmel bir organizasyon yapmışlar.. Orada toplanan binlerce insana bayraklar, şapkalar, atkılar, balonlar, pankartlar (Atatürk, Kubilay, Uğur Mumcu, Tarık Dursun, Bahriye Üçok, Muammer Aksoy, Onat Kutlar resimleri olan parkartlar) dağıttılar.. Hep bir ağızdan okuduğumuz marşlar eşliğinde Göztepe parkına kadar yürüdük.. Orada da coşkulu bir kutlama ve havai fişek gösterileriyle sona erdi tören..

Öyle mutlu olduk ki, öyle coşkuyla dolduk ki, Üsküdar'a geldiğimizde sabahki törene duyduğumuz öfkeden dolayı eve gelene kadar elimizdeki bayrakları sallayıp, bağıra bağıra marşlar söyledik durduk, yoldan geçenlerin şaşkın bakışları arasında... Evet yaşadığım bu öncesinde hüzünlü, sonrasında coşkulu anları paylaşmak istedim... Nice coşkulu bayramlar yaşamak dileğiyle...