covid 19 ile evlilikler

“En son balayımızda bu kadar çok beraber olmuştuk heralde” diyen bir dolu ses duyuyorum bu ara, “hiç bu kadar çok birarada kalmamıştık!” diyen bir sürü insan...

 

Ne değişti Covid 19 ile diye düşündüğümde, biz değiştik diyorum, çünkü yaşamımız değişti. 

 

Eskiden çalışan bir insan günde 9 saatini işte 2 saatini yolda geçirdiğini, geri kalan zamanın 8 saatinde uyuduğunu düşünürsek geriye 24 saatten 5 saat kalıyordu, bunun bir saati tuvalet, duş olsa, 1 saati yemekle geçse bize 3 saat kalıyordu o da gece 12 de yatıyorsak tabii, sabah 6 da kalktığı için 10.30-11.00 arası yatan bir insan için eşiyle en fazla 1,5 saat geçiriyordu. 

 

Covid 19 ile ne değişti? Şimdi dışarda geçirdiğimiz bu 11 saatin hepsi bize kaldı, ikimize...tabii ki de evden çalışanlar hala kısmı olarak yan odaya geçiyorlar, ama şu gerçek ki hiç olmadığımız kadar beraberiz, hiç olmadığımız kadar biz bizeyiz...ve şu gerçek ki aslında hiç de bu kadar beraber olmaya alışık değiliz...ve şu gerçek ki bu kadar yakınlıkla aslında gerçekten ne yapacağımızı bilmiyoruz...

 

Bu yeni yaşamda tek bildiğimiz şey, artık kaçacak bir yerimizin olmadığı...dövüşecek de birlikte dövüşücez, sevişeceksek de birlikte, hiç olmadığı kadar birlikte planlayıp birlikte yaşayacağız...ama asıl soru “nasıl?”

 

Artık böyle olması gerekiyor deyince bir anda olmuyor tabii... bir anda olmayacak...ama en azından deneyeceğiz, hiç olmadığımız kadar birlikte olmayı, gündelik yaşamımızı beraber planlayıp, beraber yaşamayı...tabii bu arada dövüşcez biraz, “benim toplantım vardı sen yaptıracaktın bugün okul etkinliklerini!” diyeceğiz, “öğlen yemeğini ısıtır mısın şu raporu yetiştirmem lazım!” diye birbirmizden yardım isteyeceğiz... belki biraz bunalacağız bu kadar dib dibe olmaktan... iş + çocuk + ev+ eş oldu hayatımız bir gün içinde eskiden sadece işken hayatımız... çocukları okula, eşi işe, evi yardımcı kadına bırakırken şimdi hepsi bizim oldu, biz hepsi olduk...

 

Eee yorulucaz tabii... biraz da bunalıcaz ama en çok sevdiğimize ihtiyaç duyucaz... en çok onunla konuşmamız gerekecek, çünkü biz ne yaşıyorsak o da onu yaşıyor olacak muhtemelen, o da yoruluyor, bunalıyor, sıkılıyor, o da alışamıyor olacak bütün bu değişikliklere... Bu yüzden burada yükü azaltmanın tek bir yolu var: konuşmak, paylaşmak, anlatmak...

 

O yüzden hazır evdeyken, hazır birbirimize hiç mecbur olmadığımız kadar mecbur kalmışken, hazır bu kadar yakınken duygusal olarak da yakınlaşalım, duygusal olarak da sevişelim. Hiç konuşmadığımız kadar konuşalım, hiç paylaşmadığımız kadar paylaşalım, yardım isteyelim birbirimizden yoksa geçmez bu dönem... ya da geçer de evliliğimizi yıkıp geçer... “biz” i de bitirir geçer.