Çözersin ya da...

Saat 17.30. Tam ama. Ne bir geçiyor ne de geliyor; tam saat beş otuz.

İşyerindeyim. Sessizlik. Aynaya bakıyorum. Tuvalet masasının aynasına. Başka bakan var mı?

Burası bir mobilya mağazası. Arkadaşlar ürün kuruyorlar. Yatak odası mı desem yoksa yemek odası mı....

Patron dışarıda. Ben içeride ayna dolu, dolusu sustayım. Sus daaa!...

Müşteri mi?! O kaybolalı epey oldu. Yine de direniyoruz. Belki bir gün yine gelir diye, bize. Gelir mi?

Yan yan bakıyorum aynaya.

Ayna gerçek. Ben de gerçeğim! Ya gördüğüm? Ya görünen? Ne görüyorsun? Uzun bir burun!...Git git, bak bak burun...Başka? İri iri gözler, siyah siyah. Ayna kararıyor mu? Başka başka be adam? Uzun, upuzun bir çene. Avuç avuç düşünce.

Saçlar geride, gerisi nerede?

Aynada asık bir yüz. Kaşlar kalkık. Gördüm. O derin çizgileri de gördüm. Eeeee!...E si, sen de "sudoku" çözersin ya da...

1. Not: Aynada gördüğüm o yüz bana başka şeyler anlatacaktı, sen, sen onu engelledin.

2. Not:

Çeyrek var
altıya,
on beş dakika geçmiş,
geride kalmışım;
o yüz
o aynada,
bakıyor,
bakışıyorlar,
bakışıyoruz;
bir yüz
bir ayna,
ne kadar da
kalabalığız.

Ş.Y.