Çukulata arabam !..

Her hafta sonu oturduğumuz evin sokağına içi çukulata, şekerleme dolu araba gelirdi !

Şimdilerde büyük bir alışveriş merkezi olan mağazanın bir jestiydi bu ..Her gün bir sokağa gider insanların rahatça alışveriş yapmalarını sağlardı..Ben de bu arabanın müadavimlerindendim.

Babaannem ile beraber çıkardık alışverişe..Daha doğrusu o evin ihtiyaçlarını alırken ben de kendi ihtiyaçlarım ( yani şekerleme- çukulata ) için alışveriş sepetimi takardım koluma..

Sanki kıtlıktan çıkmış gibi hepsinden beşer onar tane alırdım..Babaannem önde ben arkada alışverişimizi yapardık..Arabanın arka kapısından binilirdi..Ön kapısnın başında da kasiyer abla olurdu..Hep gülümserdi kasiyer abla bana..Ben de sevinirdim "ne güzel alışveriş yapmışım ki bana aferin diyor" ..Şimdi düşünüyordum da kadıncağız her hafta sonu aynı ıvır zıvırlarla doldurduğum alışveriş sepetime gülümsüyordu muhakkak...Kasaya her geldiğimizde babaannemin ev için aldıklarından 2 kat fazla hesap tutardı benim sepetim ..

Yine böyle " muhteşem " günlerden biriydi..Arabanın sesini daha doğrusu kornasının sesini duyduğumda heyecanla yerimden fırladım..Babaannem bu kez beni götürmeme kararı almıştı..

Ben de kabul ettim gülümseyerek..Onlar girdiler arabadan içeri..Kalabalıktı içerisi ..

Ben de süzülüverdim içeri kimseye gözükmeden..Sepetimi taktım koluma, başladım doldurmaya..

İçerisi kalabalık olduğu için babaannem benim girdiğimi görmemişti..Evde uslu uslu oturduğumu düşünüyordu..Sonra aklıma "müthiş" bir fikir geldi !..Neden bu arabadan hemen inmek zorundaydım ki.. Herkes alışverişini bitirip kasaya doğru yöneldiğinde, ben de tezgahlardan birinin yanında ki boşluğa ilişiverdim.. Oturduğum yerden insanların ayaklarını görüyordum..Aceleyle kasada işlerini bitirip inmeye çalışan..Çünkü 1 saat kalıyordu araba !

İyicene sinmiştim olduğum yerde..Arabanın motor sesini duydum..Heyecandan kalbim çarpıyordu..

İşte ! Müthiş yolculuğum başlamıştı.. Aklıma seyrettiğim hatta şehir tiyatrosunda oynadığım

"Haensel Gretel " oyundaki bir sahne gelmişti.."Şeker ev" e giriyordu çocuklar annelerinden gizli !..Neyse benim "çukulata arabam " da yola çıkmıştı..Uzunca bir süre yol aldık..Araba da üç kişiydik..Şöför, kasiyer abla ve ben !..Tabii onlar benden habersizdi..Sonra bi yerde durduk..

Çok merak ediyordum nerede olduğumuzu..İçeri müşteriler girmeye başlayınca bende bulunduğum yerden kalktım..Hiç bir şey olmamış gibi indim arabadan..Ve korktuğum hatta hiç düşünemedim diyelim başıma gelmişti.. Hiç tanımadığım bir sokaktaydım ..Başladım ağlamaya, kime nasıl açıklayacaktım ki ben şimdi durumumu.. Hemen arabaya bindim tekrar..Sevgili kasiyer ablamın yanına gittim ..Beni tanıdı hemen ..Ve burada ne işim olduğunu sordu..Çünkü bizim sokaktan çok uzaklaşmıştık..Ve beni müşteriler indikten sonra evime bırakacaklarını söyledi..Çok sevinmiştim..Korkum heyecanım bitmişti !..Ve araba boşaldı..Yola çıktık.Bu kez "kaçak" bir yolcu olarak değil, kasiyer ablanın hemen yanında oturuyordum..Gittiğimiz yolları görüyordum..

Muhteşem bir duyguydu ..İçinde çukulata, şekerlemeler, bisküvitler olan bir arabanın en önünde oturmak..Sokağımıza girene kadar bu sevincim devam etti..Araba durduğun da babaannem ve komşularımzın meraklı ve telaşlı koşuşturmalarını gördüm..Beni evde bıraktığı yerde bulamayan babaanneciğim meraktan deliye dönmüştü .. Arabadan indim..Kasiyer ablam beni teslim etti..

Evet babaannem çok korkmuştu, çok merak etmişti..Ama ben de biraz da muzurca olan yolculuğumdan çok ama çok mutluydum...! Rüyam da o " çukulata araba " benim olmuştu !