Cumhurbaşkanlığı seçimi

Yeni yıla cumhurbaşkalığı seçiminin tartışmasıyla giriyoruz. Politikasız muhalefet ve iktidar partileri, militarist bir hukuk anlayışı ile yorum yapanlar vs vs. koca bir yılı temel sorunlarımızdan uzak, kısır, verimsiz ve gereksiz bir polemikle kapattık.

Oysa demokrasinin temel değerleri tarafından ortaya çıkan sonuçların kabullenmesinden yatıyor. Tartışmasız değil ama. Tartışma ise belli kurallar üzerinde yapılmalı. Kendimiz gibi olmaynın reddi ile değil, onun hatasını göstererk ama onu kabul ederek de oturtmalı yerine.hatta oluşan sonuçtan kendi payını düşen sorumluluğu kabullenmek de buna dahil.

Bu günkü parlamento aritmetiğindeki oluşan sonuçtan, bundan önceki parlementonun sorumluluğu vardır. (O parlementodaki partiler kendilerini biliyor.) Seçim barajını düşürmeyenler bu sonucu bilerek yaratmışlardır. Sonucuna katlanmak durumundadırlar. Genel tartışmayıda bu var olan durum ile birlikte değerlendirmelidirler. Bu kadar öfkeli olmalarını anlamaktan zorluk çekiyorum. Kendi yarattıkları durumdan şikayetçi olmarını anlamıyorum.

Bugün aşırı muhafazakar bir partiye iktidar ylunu açan süreç 12 eylül ile ilintilidir. O dönemde başlayan süreç bugün akp iktidar yapmıştır. İrticaya prim veren süreçten sorumlu olan askerler neden bu kadar öfkeliler ve neden kendi sorumluluklarını unuturlar (bu süreçle ilgili). Kendlerinin payı varmı yokmu bir dönüp bakmalılar bence. Bu nedenle tepkilerini anlamaktan güçlük çekiyorum. Belkide istediklerinden daha ileri giden bir süreç olmuştur, bu durum bile sorumluluklarını yoketmez.

Hukuksal boyutta zorlama bir yorumla yorum yapanlar, meclisin iradesini zaafiyete uğratabileceklerini bilmeliler. Ve bunu sonuçlarının demokrasi ve hukuk açısından açacağı tahribatı düşünmelidirler.

Tartışmalar elbette kaçınılmazdır ve demokrasinin de gereğidir. Fakat yapılan tartışmalarda bizim gibi düşünmeyenin iktidarının sorgulanması tehlikeli ve sorunlara yol açar niteliktedir. Bugün bunun sonuçlarının sancılarını yaşıyoruz hala. Solcular (CHP yi kastetmiyorum) potansiyel yasaklılar, kürtler, aleviler ve islamcılar belli koşullarda serbestler. Kendi düşüncelerinizle değil bizim gibi düşünün gibi bir anormal ve kusurlu yapıdayız.peki bu kadar çok tarafı kısıtlamak ve yasaklı kılmaya çalışmak, demokrasimize ne kazandırıyor veya ne kazandırdı. Gerginlikleri arttırmaktan başka. Bu ülkede yaşıyorsak ve geleceği birlikte kurmak ve başarmak istiyorsak, biribirimize güvenmekten ve karşılıklı haklarımıza saygılı olmaktan (iktidar olma hakkı dahil) ve bu hakları kotruyup geliştirmekten, çıkan sonuçlarada tahammül etmekten başka çaremizde yok gibi.

Irak önümüzde duran bir ibret tablosudr aslında. Çok kültürlü yapışarı ayakta tutmak hepsine eşit davranmaktan ve siyaset haklarını koruyup geliştirmekten geçiyor. Aksi taktirde siyaset dışına itilenler demokrasi dışı yollara açık hale gelip sistemi tehdit eder noktaya kadar gelebilmektedir. Çıkar yolumuz demokrasiden ve yarattığı sonuçları kabullenmekten geçiyor. Korkusuzca ve biribirimize güvenerek.