Cüneydin tevazuu Hilmi hakkında hikâye

Cüneydi Bağdadî, San’an çölünde gezerken bir av köpeği görmüş.

Bakmış ki dişleri dökülmüş, aslanlara saldıran pençesinde kuvvet kalmamış, miskinleşmiş, kocamış tilkiye dönmüş.

Vaktiyle yaban öküzlerine, geyiklere atılır, onları tutarken, şimdi ev koyunlarından tos yemeğe başlamış.

Cüneyd o köpeği öyle miskin, halsiz görünce kendi azığından ona bir parça bir şey vermiş.

Ve bu köpeğe karşı ağlayarak şu sözleri söylemiş: “Köpek! Bilmem yarın ikimizden hangimiz daha iyi çıkacağız. Zâhire bakılırsa bugün insan olduğum için ben senden iyiyim. Fakat bilmem ki, kaza başıma ne getirecektir. Eğer imanımın ayağı kaymazsa, başıma Cenabı Hakkın affı tacını giyeceğim. Eğer üzerimdeki marifet kisvesi soyulacak olursa, senden çok aşağı olacağım.”

Köpek ne kadar kötü huylu olursa olsun, onu cehenneme götürmezler.

Hak yolunun erleri kendilerine büyüklük vermezler ve kendilerini köpekten daha iyi tutmadıkları için şerefçe melekleri geçerler.

Bu hikayede av köpeği, bakış açıma göre, günümüzde maddi ya da manevi hırslarının peşinde koşarken kendisi dışında hiç kimseyi düşünmeyen, sadece kendi menfaatini kollayan ve bu uğurda da onüne çıkan herseyi avlayıp, parçalayan insan diyemeyeceğimiz, bir insansı yapıya işaret ediyor.

Bu tarz bir tutum sergileyen bir birimin de sonu elbette ki ortaya koydukları paralelinde hüsran olacaktır.

Tıpkı hikayedeki av köpeğinin halsiz, dişi dökülmüş bedbaht  hali gibi.

Cüneydi Bağdadî ise, yaşadığımız sistem ve düzenin yapısına uygun olarak bu av köpeğinin durumundan OKUması gerektiği mesajı almış, ve yüksek farkındalıkla

alçakgönüllü-tevazu ve hilm-yumuşak huylu, sabırlı, vakar ve sakin bir yapı sergilemiştir.

Onun fark ettikleri; hiç bir şeyi sadece dışsal olarak, zahiren değerlendirmemek, yaşamda hiç bir şeyin garantisinin olmadığı ve kişinin inancının tek tutunabileceği dal olduğu, ilim, bilgi ve bunların getirisi yaşamı yaşamanın esas olduğu ve bu gerçekleşmediği taktirde bedene, nefse dönük yaşam ile hayvanlardan daha aşağı bir hayat sergileme tehlikesi içinde olduğumuzdur.

Bu acaip halden kendimizi korumanın da yolu, kişinin kendisini açık yüreklilikle değerlendirip, tevazu ve hilm sahibi olabilmekten geçtiğidir.

Ahmed F. YÜKSEL 

https://twitter.com/sufafy