Çünkü aşk…

Hadi hatırla beklediğin günleri.

Hani bir tesadüf ile görmeyi çok istediğin, hani bir bahane ile sesini duymayı çok istediğin zamanları.

Dayanamayıp bir katilin cinayet mahalline gittiği gibi gidersin o yere kimseler görmeden.

Hani kulaklarındaki tutkulu sözcüklerle tutuştuğun, hani dudaklarındaki korla kanatlanıverdiğin o anı tekrar yaşamak için.

Ellerin dudaklarına gider özlediğin sıcaklığı bulmak istercesine. O günlerden kalan bir iz ararsın bulamayacağını bilsen de.

Sorarsın özlemiş midir? Diye ama rüzgârlar duymaz.

Tekrar sorarsın unutmuş mudur? Diye ama ağaçlar konuşmaz.

Sonra senin kadar olmasa da onun da istemiş olacağını varsayar avunursun. Dünya küçük bir gün belki diye umutlanırsın sonra. Ardından mutlaka bir yerlerde aynı sıcaklığı yaşayacağına inanır sevinirsin.

Beklersin.

Ama yanılırsın.

Çünkü aşk tek başına yaşanır.

*

Aralık 2011 / Kurşun