Dağlar dağlar

Şüphesiz her insanın bir ergenlik dönemi olmuştur.

Bu dönemde hepimizin bir şarkısı, bir müziği vardır.

Engin’in de öyle…

Engin ne zaman Barış Manço’nun “Dağlar Dağlar” parçasını duysa bir yerden… hemen o güzel ergenlik dönemi, o ilk gençlik çağları geliyor aklına…Ellerimle büyüttüğüm…solar iken dirilttiğim…

Çiçeğimi… kopardın sen…ellere verdin…

Çiçeğimi… kopardın sen…ellere verdin…

Altmışlı yıllarda hayata yeniden başlamıştı adeta Engin… Dinlediği yeni pop sanatçıları ona apayrı bir mutluluk, apayrı bir canlılık veriyordu.

Erol Büyükburç, Fikret Kızılok, Hümeyra, Erkin Koray, Tanju Okan, Rana Alagöz, Esmeray, Ayten Alpman, Cem Karaca, Alpay, Üç Hürel, Nilüfer, İlhan İrem…

Bir erkek olarak karşı cinse ilgi duymaya başladığı ilk yıllardı o yıllar. Aşk ve müzik bir arada gidiyordu.

Dağlar Dağlar,

Kurban olam… yol ver geçem…

Sevdiğimi son bir olsun… yakından görem…

Gençlik… heyecan… enerji… aşk… tutku… kuvvet… dinamizm… hepsi bir arada…

Komşu kızına aşık olmuştu Engin. Aman Allah’ım o ne güzellikti. Yemyeşil gözler, simsiyah saçlar, o narin eller, o tatlı ses, o güzel endam…Vücudu zaten enerji doluydu, sevdalanmaması mümkün değildi. Ne güzel yıllardı o yıllar… Her gün sevgi, her gün heyecan, her gün mutluluk, her gün neşe… Film gibi bir hayat…

Tekrar geriye gidebilse, o günlere geri dönebilse… Şimdi o gençlik de yok, o sevgili de yok, Barış Manço da yok, Dağlar Dağlar adeta öksüz kalmış gibi…

Kuşlar ötmez güller soldu…

Yüce dağlar duman oldu…

Belli ki gittiğin yerden

Kara haber var…

Engin bu parçayı duyduğunda hemen duygulanıyor, gözleri yaşarıyor. Aklına gençlik günleri geliyor. O güzelim yaşları özlüyor. Yüreği burkuluyor. Geriye gitmek istiyor ama gidemiyor. Hüzünleniyor.

Sevgi’nin karşıdan geldiğini görünce hemen kendine çeki düzen verirdi. Kalbi küt küt atmaya başlardı. Adeta dili tutulur, ne diyeceğini bilemezdi. Onunla çay içmek, yemek yemek, ders çalışmak, müzik dinlemek, dans etmek, sohbet etmek, televizyon seyretmek ne güzeldi… Ona çiçek vermek, mektup yazmak, şiir okumak ne güzeldi. Onun gözlerinin içine bakmak, sesini duymak, yanında olduğunu hissetmek, onunla yürümek ne güzeldi…

Şimdi ara sıra bu parçayı mırıldanıyor…

Dağlar Dağlar…

Kurban olam… yol ver geçem…

Sevdiğimi son bir olsun…

Yakından görem…

Ancak dağlar… şimdi… gençliğine, o güzelim yıllarına, o tatlı günlere dönmesine geçit vermiyor.

Ah! Dağlar Dağlar…

Engin’in yüreği kanıyor…