Daha dün öldüm

Merhaba,

Ben dün pat diye ölüveren komşunuzum babanızım annenizim ya da kardeşinizim. Evet pat diye beklenmedik bir şekilde ölüverdim. Tüm ölümlerin ani ve zamansız olması bir yana benimki isterdimki haberli olsun. Vay gidene biliyor musunuz. Ben dün öldüm ama kalanlar hala hep beraberler. Yaşarken ölmekten korkanlara şaşardım. Anladım ki korkulan ölmek değil özlemekmiş. Hemde bir değil bin şeyi bin kişiyi özlemekmiş.

Akşam yukarıdan bizim eve baktım. Ne çok insan vardı anlatamam. Eski dostlar, uzak yakın tüm akrabalar, komşular. Üst komşumun tatlı bebeği bile bizdeydi. Küçük kızımın gözleri ıslak ama dudaklarında tatlı bir tebessüm vardı bebeği kucağına almış konuşuyordu onunla. " Benim babam öldü o çok tatlıydı biliyor musun? Daha geçen gün birlikte alışverişe gitmiştik her zamanki gibi istediğim kadar oyuncağa binmiştim. Biz beraber çok eğlenirdik biliyormusun." Tam o sırada yağmur başladı. Sanki benim gökyüzünden bıraktığım gözyaşlarım bizim sokağa mahalleye akıyordu. Kalkayım gideyim yolum uzak mı diye düşündüm, kalkamadım. Havadan daha hafiftim aslında ama gidemiyordum. 5 dakika daha kızımı karımı görebilmek istedim. Ama doyamadım. Omzuma bir el dokundu, arkama baktım yıllar önce kaybettiğim arkadaşım "gel benimle hadi" dedi. Gelmek istemiyorum bırak onlara biraz daha bakayım. Kızım daha 9 yaşında doyamadım ki ben. İnsan evladına hayata doyar mı? Tabi kalktım sonra mecburiyetten burada da kurallar var.

Tüm kaybettiklerim bir aradaydı. Tek tek bana hoşgeldin dediler. Sonra anneme yaklaştım. " Nasıl dayandın anne yokluğumuza?" dedim. Annem " Burası öyle bir yer ki oğlum herkesin bir gün geleceğini öyle biliyorsun ki dayanmak için birşey yapmana gerek yok. Elbet herkes ölümlü. Hatta diyorsun ki aman daha erken sakın benim yanıma gelmesinler. Düşün sen şimdi kızını karını buraya almak istermisin." Bir an düşündüm hakikaten herkes buraya bir gün gelecek ama sırf özlemek istemediğimiz için sevdiklerimiz erkenden ölsün ister mi insan. " Hayır dedim anneme istemem. Kızım büyüsün. Sevsin sevilsin. Evlensin. Çocukları hatta torunları olsun"

İşte dedi annem gördün mü? Yaşarken hayatımıza devam ettiğimiz için ölenin arkasından vay gidene diyoruz ya aslında vay kalana oğlum. Seni ne kadar çok özleyecekler düşünsene onlar burayı bilmiyorlar sadece umut ediyorlar ki ölümden sonra hayat olsa babamıza kocamıza tekrar kavuşsak. Oysa biz biliyoruz artık kavuşacağız.

Tekrar evime kızıma karıma bakmak için yerimden kalktım. aşağı baktım.

Ah benim güzel karım o ellerinle aptığın yemeklerini gece kızımızı uyuturken söylediğin şarkıları hiç unutmayacağım.

Ve benim tatlı kızım. Mutluluklarla büyü emi. Hiçbirşeyin kimsenin seni üzmesine izin verme. Güçlü ol.

Birbirinize iyi bakın Sizi Seviyorum. Kalmak isterdim ama ne yazık ki gitmek zorundayım. Hadi kalın sağlıcakla. Öpüyorum güzel gözlerinizden. Gözden öpmek ayrılık ya.....

Bulutlar aralandı. Mehtap çok güzel bu akşam.

Uzak bir tarihte görüşmek üzere