Daphne ve Apollon (Defne Ağacının Hikâyesi)

Mitolojik bir esinlenme,

Öncesi binmiyor; kayıp/meçhul,

Aşk eksenli, bir ayrılık tahminen; ekseri rivayetle,

Apollo gider/Daphne yalnız ve zorda,

Sonrasın da yaşadıkları Daphne’nin;

Ani bir depremdi ayrılık,

Şiddeti can üzeri,

Kırıldı, ruhla beden arasındaki fay hattı,

Girdi madde/mana arasına mezarlık,

Tüm inançlar oldu tuz buz,

Ne güven kaldı, ne kutsal,

Toz dumandı tüm iklimler, tropikal,

Aynı anda yaşandı, muson yağmurları/kasırgalar

Kapıldı sele, hayaller/düşler/anılar,

Söz/vefa/aradı, yüzerken çaresiz okyanusta,

Baktı etrafa, tekrar tekrar

Anladı; boştu çaba,

Herkes rahattı seyirci koltuğunda,

Yer; Anfi tiyatro/kolezyon

Gladyatör karşısında av; Daphne

Oyunun favorisi; Gladyatör

Apollo; Daphne’ nin ölebileceğini bir kez olsun düşünmedi mi?

O kadar inatla susarken?

Buydu; anahtar soru, Daphne’ nin kendine yönelttiği,

Soğukkanlıydı ruh, suskun/şaşkın

Anlamaya çalışmaktı felaket karşısında,

Daphne’nin verdiği ilk tepki,

Yer; Kayıp bir kent,

Vakit; Kalbur zaman içinde..

Kabul etmekte terk edildiğini çok zorlandı; Daphne,

Yaz günü tir tir titredi, sevgisizlik/yanılmışlıklarla,

Kar yangınlarında dondu, umut/bahar çiçekleri,

Tarumar oldu tüm dünya/evren

Bela çoğuldur, gelir üçer beşer,

Düşenin dostu olmaz Daphne olsan bile,

Linç timleri hazırdı/beklemede, sırtlan gibi hepsi de,

Vücudunda infilak ediyor gibiydi her şey,

Atlantis böyle mi gömülmüştü serin ege sularına?

Ağzını açtığımda fırlayacak gibiydi alevler,

Hücre/hücre can parçaları vardı, göz bebeklerin de bile,

Nefes almakta zorlandı, uzun süre,

Soluğunda ki kan kokusuydu, acımsı kekre,

Kalp kanamalarıının delilidir, akşam vakti üşümeleri,

Kan doluydu karın boşluğu,

Ruhi bir anevrizmaydı yaşadığı,

İçine sızan kan/can,

Ruh kanamaları devam etti/edecek, var oldukça Daphne,

Ölüm düşünmek, her canın yaptığı şeydir,

Baş etmekte zorlanırsa, acı/ümitsizlik eksenin de,

Tanrıça Daphne olsa bile,

Böyle bir an da geldi işaret,

Evrenin sahibi;’ Daphne, sakın ölme’!

Var olma isteği; ne güçlüdür,

Direnir her şey ölüme,

Yaşamın itici gücüdür bu istek,

Zorda zayıfı güçlü, güçlü sanılanı zayıf kılar sürprizle,

Daphne; zor zamanlarda dik durandı, yaşamda hep sürpriz attı,

Acaba, ölüm korkusu can değil, hücre hücrede mi geçerli?

Kim bilir, belki;

Zamanın bir behri/meçhul her şey,

Zerre zerre direnirken, yaşam/ölüme,

Her şey ölümden yanaydı önce,

Güçten ölüm bile anlarmış, anladı Daphne,

Ayağa kalkmayı başardı, en ağır yenilgiden de,

Asıl olan cesaretiydi ve kendi,

Ölüm, uzaklaştı/vazgeçti

Mis kokular yaydı nefesi/varlığı, yeniden,

Yenilendi/güçlendi öldürmeyen bu darbeyle biraz daha,

Ahh Daphne;

Sevmediğin ukala bilgelerden biri mi oldun yoksa

Sakın Daphne, sakın!

Neden yaşam ölüm arası gidip gelirken,

Çok hızlı bir salıncak gibidir acı?

Kendi rahatsızlığını teşhise mi, çalışıyordu beynin?

Yaşamak vacip değil artık, farz sana inadına,

Ne demekti bu, kulağında çınlayıp duran sözlerin anlamı,

Ah bu bilge sözleri; henüz söylenmemişti hiç biri,

Zaman; fii tarihi…

‘’Sende mi Brütüs?’’

‘’’Gölge etme, başka ihsan istemem senden’’’

Oku oku bitmez, işe yaramaz vitrin süsü gibi bazıları,

Çoğu, güzel/işlevsiz,

Çok da zor akılda tutması,

Yaşamak lazım,

Okumakla öğrenilmiyor, insan gerçeği,

Asıl olan şu ki; yaşamın özü özetle,

HAYAT DEVAM EDİYOR, HER ZAMAN/HER KOŞULDA

Işıklar ülkesinde, tipi dindi,

Bitti kendiyle/Apollo ile hesap,

Daphne için geride kaldı, geçmiş/gelecek

Şifalı bir can olarak anılacak, ezel/ebed,

Işıklar ülkesinde o, şimdi..

Pembe bir bahar dalı gibi, ışığı/gülüşü/umudu.

Yalnız ve Mutlu..

Prof. Dr. Nazan Apaydın Demir

Muğla