Daraliyor zaman

Bir geminin rıhtımında gibiyim, bitmeyecek gibi görünse de deniz, biliyorum bitecek yollar. Bu telaşlar, bu koşturmalar, nereye varacak sonu. Ben hep bir yerlere yetişmeye çalışan hızlı tren gibiyim, her gün yeniden buhar yüklüyorum pistonlarıma, dönsün diye devran, aksın diye yollar. 

Yol hikayelerine karışıyorum, eski zamanlarda yaşamış bir barbarım belkide, bu yüzden her şeye küfür eder oldum son zamanlarda. Dünya istediğim gibi dönecek değil ya, elbet yolcular inecek, yeni yolcular binecek dünyanın duraklarına. Kaldırımlar her yağmurda yeniden ağlayacak, hüzün en çok Türk’e yakışır. 

Gök gürlemesi durdurur zamanı, sesinizi keser bir süre de olsa, oysa daralıyor zaman, üzümler her mevsim sararıp kararırken bilmiyorlar hangi masada şarap olacaklarını, oysa ben biliyorum, o yüzden diyorum küllerimi rüzgara savurun diye. 

Bakarsınız Ege’de yeniden dogarım, Gokova’da bulurlar kemiklerimi, yüzyıl dediğin ne ki, arkana yaslan bak Anadoluya. Nice Adem’ler, Havva’lar ağıtlar yaktı, niceleri Ağrı Dağının eteklerine kurbanlar verdi. 

Soluk almak yaşamak demek se, milyarlarca yaşayan neden kıvranıyor yoklukla, yoksullukla, hiçlikle, unutulmuşlukla. 

Dedim ya, daralıyor zaman, Yazdıkça susuyor içimdeki konuşmalar, küllerimi Anka kuşu’na ödünç vermiştim, zamanı geldi zamanı durdurmanın. 

27 Nisan 2011
Ali Sami