Darülaceze'de birkaç saat,

Yaşamlarında mutlu ve huzurlu, aileleri eşleri ve çocuklarıyla birlikte ömürlerinin sonuna kadar birlikte olacaklarını zanneden, birgün bunların biteceğini hiç düşünmemiş, çaresizlik içinde ve dışlanmış biri olmayı hak etmeyen insanlar.

Yaşamın kenara ittiği yaşadıkları veya bulundukları ortamdan ayrılmak zorunda bırakılan, yaşamaya çalışan ve yaşamaları için her şeyin yapıldığı farklı bir yerde bir arada bulunan insanlar.

Hayatın acımasızlığından çok insanların acımasız olduğu bir dünyada yaşıyoruz. İnsan insana çaresizliği, yalnızlığı ve kaybetmeyi yaşatabilir ancak.

Hatice bu insanlardan sadece biri.

Genç ve sevimli, sürekli gülen ve konuşmaktan dinlenilmekten hoşlanan biri.

Onlara götürdüğümüz giyisileri ilk önce o giymişti, dikkatimizi çekmek için mankenler gibi bir dönüş yaparak, gerçekten ne kadar içten olduğunu bizlere kanıtladı.

Hikayesi hepsinin hikayesiyle hemen hemen aynı. İSTENİLMEMEK.

Yalnız yaşamaya çalışmış ama başaramamış, kardeşleri ve akrabaları tarafından istenilmemiş özürlü bir genç bayan o.

Yaptığı şeyin hoşumuza gittiğini görünce biraz şımardı sanırım ve bir sigara istedi, tek içen ben olduğum için bu isteğini yerine getirdim, sigara kutumu görünce birden elimden aldı ve bakmaya başladı’’ senin olsun ister misin ‘’diye sordum, nasılda gözleri parlamıştı hiç unutamıyorum.

Ve herkese tek tek göstermeye başladı, gerçekten çok cana yakın ve sevimliydi.

Onun gibi binlerce yardıma , şevkate en önemlisi insanlar tarafından sevilmeye aç bir çok insan ve insanlarımız var………

Sevgiye aç olan bu insanlara yüreğimizdeki gerçek sevgiyi göstermek ve bu sevgiyi onların gözlerinde hissetmek bizim boynumuzun borcu.

Tülin KARAMAN