Davana sahip çık

Mücadele ediyoruz da ne için ediyoruz. Sadece kendimiz için mi yoksa genelimizi kapsayan kazanımlar için mi, maşallah hepimizin önceliği farklı…

Kimimiz; 2 dereceden emekli olmuşuz geçmişe dönük herkesi Yüksek okul mezunu seviyesinde işlem yapsınlar da bir derece veya kademe alıp 1 derece düşeyim diyor.

Kimimiz; Emekli olduğu dönemde OYAK ‘ın şimdiki tanıdığı bazı haklar olmadığından o hakları bize de tanıyın diyor.

Kimimiz; Maaşların reel olarak azaldığı bunların düzeltilmesi istiyor.

Kimimiz; Derneğin ve lokal hizmetlerinin düzeltilmesini istiyor.

Sıkıntılarımızı daha da çoğaltabiliriz. Bunların hepsi haklı istekler. Elbette mücadelemizin temeli için olması gerekenler.

Ancak yanlış olan şu “Sadece konuşuyoruz”

Peki, ne yapmalıyız. Esasında bu sorunun cevabı çok basit?

Önce örgütlü olmalıyız, nasıl mı? Bu işin temeli önce TEMAD’ a üye olmakla başlar.

Hemen duyar gibi oluyorum. “TEMAD bize ne verdi ki? Veya bu güne kadar ne kazanım elde etti ki.”

Peki, “Siz TEMAD’ a ne destek verdiniz de ne bekliyorsunuz”. Önce kendimize bu soruyu soralım. Yok eğer desteğimizi vermiş iseniz eleştirmek de en doğal hakkınız, eleştiri doğru yolu bulmaya yarar.

Ancak oturduğumuz yerden o ne yaptı ki bu ne yaptı ki diyeceğimize her şeyden önce gidip derneğe üye olup, derneğin gelişmesine büyümesine katkı sağlamalıyız ki hep birlikte mücadelemizde başarılı olalım.

Derneğe üye olma, destek olma, üyeleri ve çalışanları sürekli eleştir sonra bu nasıl dernek diye sorgula.

Haklısınız, yöneticilerimizin şu an bazı eksiklikleri var, hem de çok fazla var.

Bizim eksiliğimiz yok mu? Size çok basit bir örnek vereyim. 18 Mart günü Şehitleri anma ve Çanakkale zaferinin yıldönümünde şehitliklerde hiçbir yetkilinin olmadığını ve bunun üzüntü ve kaygı verici olduğunu bir önceki yazımda çok kısa anlatmıştım. Bu güne kadar bekledim; belki yetkili arkadaşlarımızdan biri çıkarda bir açıklama yapar veya yetkisiz ama her şeye muhalif olanlarda belki “ya evet biz de unuttuk, nasıl böyle bir hata yaptık” der diye ama ne hikmetse kimse yoğurdum ekşi demedi.

Nerdeydik Şehitlerimizi anma gününde, niye kendinize sormuyorsunuz. Hani en çok şehit ve gazisi olan bizdik…

Hadi, 17 Ekim TEMAD’ı kuruluş gününde anca 300 /350 kişi toplanıyoruz, basın açıklamaların da 50 kişiyiz, şehitlerimizi anma günü aklımıza bile gelmiyor ama her gün köşe yazılarını okuyup sağa sola linkleri verip bak bizden çok mücadele veriyorlar demeyi biliyoruz.

Mücadele davanıza inanmakla başlar, devamı da emek ister.

Bazılarının yaptığı gibi, reklam için ön plana çıkmaya çalışmakla veya egolarını tatmin etmek için uğraşmakla olmuyor…

Kendimize her şeyden önce hep şunu soralım

“BEN; BU HAKLI MÜCADELEMİZ DE NE KADAR DESTEK OLDUM”

Kalın sağlıcakla

Ayhan YILDIRIM