Davulun sesi (!)

Ve ramazan geldi. Yıl içerisinde unutulan insani kavramları hatırladığımız tek ay maalesef. Olsun ama ben yine de mutlu oluyorum. Çadırlar kuruluyor, beraber sofralara oturuluyor, aç insanlar hatırlanıyor, diğer zamanlarda çöpe atılan ekmeğin ne kadar değerli olduğu ancak bu ay anlaşılıyor v.s. Her şey güzel, hava huzur kokuyor. Bambaşka bir atmosferde yaşıyorum ben bu ayda.

İyi güzel de her şey, ben bir tek şu sahurda çalınan daha doğrusu çalınmaya çalışılan davullardan şikâyetçiyim. Ya böyle bir zorunluluk var da ben mi bilmiyorum? Ramazan da sahura davulcular mı kaldırmak zorunda! Allahım korkunç bir gürültü. Kendilerini virtüöz sanan herkes ramazanı bekliyor sanki. Alıyor eline davulu, tokmağı şaheserini sergiliyor (!)

Ben şahsen sahura kalkamayanlardanım. E zor oluyor sabah işe gittiğim için gece uykudan uyanmak. Ama şu iki gündür ne mümkün uyanmamak. Saatler 03:00 ü gösterdiği vakit uzaklardan bangır bangır geliyor davulun sesi. “Uzaktan davulun sesi hoş geliyor.” : ) Lakin yaklaşmaya başladıkça kâbusum oluyor. Ve nihayetinde kapımızın önü. Şakasız söylüyorum, davula vurulan her tokmakta ben ve yatak arasında ritm başlıyor. Tokmak ben, davul yatağım. Zıplıyorum yatakta yaa. Bitmeyen bir işkence. Adamlar gitmiyor. Vuruyor da vuruyor. Çare yok kalkıyorum, su içiyorum.Bekliyorum gitmelerini gözüm kapalı evde dolaşıp. Ses kesiliyor, ben yatağıma geçiyorum. Dönüp duruyorum yatakta. Zor da olsa dalıyorum uykuya kiiii.. Yine o ses. Tahminimce bir başka ekip bu. Ve yine ben yatağımdan eşlik ediyorum.

Saat: 04:15 ve ben hala uyuyamıyorum. Gün ağarınca uykuya dalıyorum, zorlu geçen gecenin yorgunluğundan. Sonra o en tatlı uykumda alarm çalıyor ve ben işe koşturuyorum. Bütün gün oruç değil de beni işte budur perişan kılan.

Bu durumun üstüne bir de benden bayramda bahşiş beklemesinler sakın!! Bugün Ramazanın 2. günü ve ben kalan 27 sahuru düşünüyorum. Korkarım en yukarıda bahsettiğim huzur dolu atmosferden bir gece saat 3 gibi çıkacağım. : )

Hayırlı Ramazanlar : )