De hadi

Başbakan, muhalefet ile görüşme kararı alınca, bir sevindiler, bir sevindiler ki, sormayın. İşte bu. İşte, demokrasi, işte, Başbakan. Sonra, dedi ki Başbakan. Yok, öyle herkesle görüşemem. Terörden nemalananlar ile, hiç görüşemem. Medya, zaten teferruat ile uğraşmayı bıraktı, Recep Bey ile, Kemal Aga nın görüşmesine kilitlendi.

Aldı sazı eline, Kemal Aga, dedi ki: - Önce, Başbakanı dinleyeceğim. Terör hakkında ne söylüyor, açılımda neler var, ona bakacağım. Başbakan da dedi ki: - Bakalım Ce Ha Pe, terör ile mücadeleye katkı sağlayacak mı? Şimdi, siz, bu üvertür den sonra, bu görüşmeden, olumlu bir sonuç çıkacağını düşünüyor musunuz? Yok canım. Ben mi? Allah, Allah. Başbakan herkes ile küs. Bir kısım medya ile küs. Bir kısım yargı ile küs. Bir kısım STK ile küs. Bir kısım muhalefet ile küs. Bu küslükler arasında, Başbakan, önce DSP ile görüştü. Sonuç, ?.. Saadet Partisi ile görüşmesinde ise, bir türlü saadete gelemediler. BBP İl e görüşmesinden ne çıkar? Bir şey çıkmaz. BBP diyecek ki: Hepsini öldürüp, kurtulalım. Başbakanın CHP ile görüşmesinden de bir şey çıkmaz. Açılımın içi boş. Kemal Aga da 20 yıl önceden hazırlanan, güneydoğu raporunu koyacak masaya. Sonuç, zero. Bana göre, Başbakan asıl görüşmesi gereken taraf ile küsmekten vaz geçmeli. Gidip, görüşmeli. Duydukların ve bildiklerini, yüzlerine söylemeli. Karşı taraf ta, öyle. İstediklerini, yüreklice söylemeli. PKK ile birlikteler mi? Ülkeyi bölmek istiyorlar mı? Ne istiyorlar, söyleyebilmeliler. İki tarafın da, ikircikli olması, çözümü zorlaştırır. Açık ve şeffaf olmak lazım ki, çözüm üretilsin. BDP, öteki ucuna aşık olan, solucan gibi davranmaktan vaz geçmelidir. Bu ülkede yaşayan, tüm Kürt kökenli vatandaşlarımız, onlar gibi düşünmüyorlar. Düşünmüyorlar ama, bunu seslendirmekten de, korkuyorlar, Hükümete güvenleri yok. Hükümet, TSK ile de küs. Nasıl güvensinler ki? AKP Hükümeti, terörün, sadece askeri yöntemle çözüleceğine iyice inanmış. Özel ordu kurmanın peşindeler. Özel ordu kuracaklar. Eğitecekler. Bölgeyi tanıtacaklar. Bu kaç yıl sürer. Bana göre, en az iki yıl. Bu iki yılın ardından, PKK nın yok edilmesi kaç yıl sürer. Ben diyorum ki: Kürtler, bizim düşmanımız değil. Bizim düşmanımız PKK. Kürtler de PKK yı, düşman görürler ise, sonuca ulaşırız. Tüm çabalar bu yönde olmalı. Hem hükümetin, hem BDP nin. Son sözüm şu: Başbakan, küsmeyi bırakıp, BDP yi karşısına alıp, konuşmalıdır. Ne demişler, İnsanlar, konuşa, konuşa. De hadi, ne durirsiz?