Çevirmen olmaya çalışıyorum; ama hâlâ işin tekniğindeyim. İçinde yazı olan ve kalemle ruhumu buluşturabildiğim bütün beyaz kağıtları seviyorum. Kelimelere tutukluyum, küçük bir şehirde ama her zaman huzurla ve sevgiyle kanattım dizlerimi, sevgi doludur benim için aile, sığınağımdır yaşadığım depremlerde, fırtınalarda. Bırakmanın..
Hayatı koşarcasına yaşamak: Dünyamdan kısa bir kesit!
Blogumuz şenlendi artık çünkü dört sene hep güleryüzlü gördüğüm, pozitif yüzlü arkadaşım da burada. Ah be Sibel'cim dört senemizi iyi anlatmışsın valla. Ben de sen gibi sil baştan yaptım bakalım. Ama iyi şeyler olsun hayatımızda ve sadık kalalım hayata çevirirken aslından di mi ama. Tekrar hoşgeldin burası uygun bir yer yaşadıklarımızı anlatmaya. İmt'den bir dost:))))))))))))))))))
26 Temmuz 2007 23:42Size soruyorum
Ve ben tıpkı siz gibi atlayıp bisikletime sadece istediğim yerlere gideceğim. Küçükken 18 vitesli bir bisiklet almıştı babam gazeteden kuponla. Borçları çıkınca satmıştı ertesi hafta. İçim de çok kalmıştı, ama ilk birikimimle alacağım bir velesbit kendime. Sonra ver elini dünya. İyi yolculuklar. En büyük hayallerimden biri bakalım n'olcak:)))))))))))))
15 Temmuz 2007 13:07Mektup...
Bir yara daha kanadı açılan zarfla birlikte, eski bir yara depreşti yeniden ve tebessüm eşlik etti hemen ardından mektubunun zarfını açınca depreşen yaraya. Az önce ulaştı mektubun elime, cevap yazmak için hemen sarıldım kağıda kaleme. Ama tek bir cümle yazmak geldi içimden: Çok güzel olmuş yine, her zamanki Kerem lisanında...Mektup yazmaktan vazgeçmeyelim, yerini bulan mektuplar yazmak, almak ve mektubu özel kılmak dileğiyle...
14 Temmuz 2007 22:10