Dedeciğim

Dedeciğim ben geldim... Bütün dünya uğraşlarını bıraktım da geldim. Yalancı baharlardan, sonu gelmez yaşam ihtiraslarından kurtuldum ve yanındayım işte. Biliyor musun ? Bir sende tertemizim be... Masum, yalın, özgün... Dürüst, güvenilir, hayat dolu... Yıllar nede çabuk geçti sen yokken... Ne yazık ki sende gördüğüm sevgi ve şefkati; hiç kimsede göremedim ben... Hatırlıyor musun ? Hani o birlikte olduğumuz geçmiş yaşanmışlıkları... Ben hiç sırtından inmezdim oyun oynardık.. Ya okuduğun o ilahiler, hala kulağımdadır inan... Şimdi soruyorum o eşsiz, sade ve huzurla dolu geçmişimiz nerede..? Öyle hasretim ki senin o örnek dolu yaşam senaryona... Masumiyet karinemi, sadakatimi ve merhametimi kimler çaldı benim..? Sen gittin işte ben yapayalnız, çaresiz ve güçsüz kaldım..! Sen olsaydın ben daha mutlu olurdum. Sen yanımda olsaydın ben kendimi daha güvende hissederdim... Ve sen olsaydın ben seninle yaşayan bir tarih kokardım... Oysa sen gittin..! Senin gidişin benim yalnızlığımı ilk adımını attı..! Senin gidişin yokluğunun alacakaranlığının kollarına attı beni alışamadım hala.. Şimdi sana her hafta hediyemi sunarken seni hayal ediyor ve öyle mutlu oluyorum. Biliyor musun ? Sen yokken çok mutlu şeyler değişti.. Dünya, diyar-ı mesken ve bir garip ben... Sana öyle muhtacım ki; ancak bu gelişlerim söndürüyor yüreğimin eteşini. Şimdi ayrılık vakti..! Geri dönüyorum dedeciğim dünya’ya biçare ve divane. Sana yolladığım hediyeleri almayı sakın ihmal etme. Ve kendine iyi bak; Yine geleceğim üzülme olur mu..?