Defne Joy Foster

Hepimizin bildiği gibi, ölümün yüzü soğuktur ve her canlı ölümü tadacaktır, peki ama ölüm insanları neden bu kadar korkutuyor acaba maneviyatımızda çok büyük bir boşluk mu var. İnsanlar paranın, hava atmanın, kariyerin peşinde koşturmaktan yaradanını mı unuttu yoksa sadece ölümde mi hatırlanıyor gideceğimiz ebedi hayat. Eğer insanlar gerçek hayatın ahiret olduğunu bilseler, kısacık geçen dünya hayatına, bu kadar değer vermeseler, ölüm karşısında böyle bir yıkım yaşamazlar.  

Yığın yığın yetmezlik, öbek öbek hakikat, bolca umut ve hiç tükenmeyen heyecanlar. Yola çıkarken çocukluk, yol ortasında duran gençlik, en geç durakta bekleyen son yaş günleri. Doğumla ölüm arasında sıkışmış; başı ve sonu belli, ikisi arasındaki çizgide binlerce çentik olan YAŞAM. Her merhabanın elvedaya uzanan sonsuz selamı. Sorulmadan verilen ve alınan, aradaki boşluğu doldurduğumuz zaman dilimi… HAYAT... Doğmak ve ölmek arası…  

Gündem Defne Joy Foster'in ölümüyle çalkanıyor.  

Defne aynı zamanda bir anne. Annelikse bir sanattır. Bu sanatı iyi icraat edememiş, oğluna örnek bir anne olamamış. Büyüdüğünde annesinden utanacak mı? Yoksa gurur mu duyacak bu evlat kimbilir. Annelik toplumun genel karekterinin ve bilincinin oluşumunda en temel görevi üstlenen kutsal bir görevdir. Her kadın anne olabilir, önemli olan ahlaki değerlerle iç içe yaşayabilen bir anne olmak, hem eşine, hem topluma, hem de evladına karşı. Allah taksilatını affetsin.