Değerli arkadaşlar

Yaşım 51.

Hayatım insan ilişkileriyle geçti. 18 yaşımdayken Irak’a işçi gönderen bir firmada çalışmaya başladım! Elemanları fotoğraflarına bakarak seçerdim. Bir de memleketlerine bakardım!

“Kırşehirli mi? Tamam bu demircilik yapar!”

“Trabzonlu mu? Bu kalıpçıdır!”

Gönderirdim Irak’a!

Patron geldiğinde kızmıştı bana!

“Ahmet, bir hamam tellağı göndermemişsin!”

Irak’ta Yemen’de Libya’da çalıştım. İnsanlar tanıdım. Anadolu otoyolu inşaatlarında İtalyanlarla çalıştım. Yabancıları tanıdım.

Bizim insanımız çok farklı!

Üzgünüm bundan!

Fitne, dedikodu, kin, garez! Hepsi bizde maalesef!

Dört evladım var! Onları bu tip gayriahlâkî duygulardan hep uzak tutmuşumdur. Onların vatana Millete, insanlığa faydalı birer insan olması için telkinlerde bulunurum her vesileyle.

Evlatlarım aynamdır benim!

Onlar da beni mahcup etmemişlerdir.

Kaç gündür görüyorsunuz!

Eğlenceyi bu kadar ciddiye bindirip öteyi beriyi kırıp yaralayan insanları görüyorsunuz!

Ayrıca iftira!

Editörler de bilirler ki benim böyle ikinci bir isimle yazı ve yorum yapmam mümkün değildir ve yukarıda bahsettiğim kriterlerime de uymaz!

“Şerefime uymaz!”

Açık söylüyorum!

“Şerefime uymaz!”

Benim şerefimi kendi çamurluklarına bulaştırmak isteyenler başaramazlar!

Ben eğer birine bir şey diyeceksem öyle müstear bir isimle değil 51 yıllık adımla söylerim.

Ve bundan çekinmem.

Hata yapmaktan korkarım. Yaptığım bir hatanın vebalinin benim olmasa da evlatlarımdan çıkabileceği korkusunu yaşarım!

İnançlarım bunu öğretmiştir bana!

Bilen bilir, anlayan anlar.