Değirmen taşı

Zamanın kulaklarına 

Fısıldıyor sukunluğunu 

Bir lisanın büyük harfi kıtası 

Ademli zamanlar değil artık 

Gözevlerine gömülüyor kirpikler 

Sırrımın zincirli asisi 

Evrenin kayıp yerindeyim 

Attığım adımlar öyküleniyor boşluklara 

Şaşırmıyorum 

Şaşırtmıyor açlık 

Şaşırtmıyor kara ve kızıl isyanlar 

Kendimi bulduğum 

Tanıdıklığım çıkıyor karşıma 

Terini siliyor bilincim 

İçine kapanan bir kitap gibi 

Bir gövdede tomurcuk 

Yeşil sürgüsü isyanı 

Ölümü vuran çekirdeği 

Kovanında çiçek büyüten çocukları 

Gördüm burda da kardeşlerimi 

Afrika'dan Asya'ya 

Çağdaşlarımı kavmimi. 

Murat Uludoğan