Değişim ve direnişim

HSYK Başkanvekili Kadir Özbek, Ergenekon'dan tutuklanan Erzincan Savcısı İlhan Cihaner'le görüşebilir. Onu sorgulayan Özel Yetkili Savcı Osman Şanal'a sicil numarasını sorabilir. Bu problem olmaz.

Çünkü o, adalet bakanı değil, adalet dağıtıcıdır. Soruşturulan ve soruşturan savcıları hukuk adına aramıştır. Nitekim ardından da HSYK'yı toplayıp, Şanal'ı görevden alarak adaleti dağıtmıştır!

CHP Milletvekili Ahmet Ersin Erzurum'daki gizli tanıkla kazara, tutuklu savcıyla kendi iradesiyle biraraya gelebilir.

CHP açıkça, Ergenekon ve İrtica İle Mücadele Eylem Plânı soruşturmasının tarafı olabilir. Gidip Silivride oturumlara katılabilir, Erzurum'a heyet gönderebilir. Bunlar asla problem değildir.

Çünkü mezkur parti ve üst yargı mensupları bu devletin asıllarıdır. Bu kategorideki insanlar da sistemin şerbetli kesimidir. Onlar kuraldan, kaideden, kanun ve nizamdan muaftır. Doğuştan lâyüs'el (sorumsuz) olduklarından işledikleri (cürümler) suç sayılmaz. Kendilerine hukukta işlemez.

Onların tüm eylemlerinin sonucu daima nötrdür. O tarafın insanlarının tavır ve davranışları, ne şekilde olursa olsun, suç teşkil edici, yönlendirici, kışkırtıcı özelliğe sahip değildir.

Ama Cemil Çiçek Adalet Bakanı olduğu dönemde Erzircan Savcısı İlhan Cihaner'le konuşursa iş değişir. Bundan yargı etkilenir. Medya ve muhalefet ayağa kalkar; iktidara demediğini bırakmaz.

Bu görüşme üzerinden, "yargının siyasetin vesayeti altında olduğu"na ilişkin sayısız yorumlar üretilir. Çünkü bu tarafın insanları ötekiler gibi masum değildir; potansiyel suçlu, etkileyici ve ifsat edicidir!

Erbakan'ın ve partisinin canına okuyan bu sistem, Anayasa Mahkemesi'nce, (aynı iddialarla) hakkında suç duyurusunda bulunulmasına karar verilen CHP'ye bir yıldan beri hiç bir şey yapmamıştır. Sanıyorum hazırlanan dosya, halâ bir yerlerde beklemektedir.

Ak Parti'ye ikinci kapatma davası açmaya hazırlanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya, nedense CHP'nin hiç yanlışını bulamamıştır. Bu yüzden, hakkında hiç inceleme başlatmamıştır.

Geçenlerde AKP'li iki milletvekilinden biri, "eskiden onlar fişliyordu, şimdi biz fişliyoruz, " diğeri, "partimize düşman olanların kanı bozuk" dedi diye, savcılık hemen soruşturma açmış! Yalçınkaya da sözleri incelemeye almış. Ne kadar güzel. Herkes, sözünü ve haddini bilmeli, ona göre konuşmalı.

Fakat bu savcılar, Cumhurbaşkanlığı seçiminde toplantı yeter sayısı için açılan dava ile ilgili olarak Baykal, "Eğer Anayasa Mahkemesi, 367 yoktur derse ülkede kaos çıkar!" dediğinde ortalıkta yoktu.

Aynı savcılar, CHP'li Ahmet Ersin ve ekibinin Erzincan'da gizli tanık ve zanlılarla görüşmesini, aynı partiden başka bir grubun Ergenekon davasını takip etmesini incelemeye değer görmedi.

Bakalım Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, Şemdin Sakık'ın Baykal'a isnat ettiği, "bana beş altı militan getirin, listeye onları koyayım" şeklindeki sözlerine şöyle bir göz atmayı düşünecek mi? Çünkü bu iddia Mustafa Özyürek'in, "Sakık bunu, Ak Partililere yaranmak için yapıyor" açıklamasıyla geçiştirilecek kadar basit değildir.

Önder Sav'ın, hacca niyetlenen yaşlı bir partiliye, "Sen oraya gitme, bakarsın Muhammed seni bırakmaz" şeklinde lâflar etmesinin, en azından edep açısından ayıplanası bir yanı yok mudur?

Velhasıl CHP, gün gelir başörtüsü karşıtı mitinglere katılır, gün gelir çarşaf ve örtü açılımı yapar.

Bütün bunlar, CHP'yi asla küçültmez; incelenesi ve ayıplanası duruma düşürmez. Çünkü o yürürlükteki sistemin efendisidir. Zaten bu düzenin de din ve gelenek aleyhtarlığı yapanlara karşı allerjisi yoktur.

Doğrusu yazdıklarım aşırı tarafgirliği yansıtıyor gibi durmaktadır. Karşı taraftaki başka bir insanın da olayları, (tersinden olarak) benim gibi gördüğünü bilmekteyim.

Tabi, yüksek yargının verdiği hukuk dışı kararları, belli bir ideolojinin mensuplarına gösterdiği toleransı, darbe ve muhtıraların sağ partileri hedef almasını normal sayarsanız, başörtüsü ve dinsel özgürlük taleplerini rejim düşmanlığı olarak görürseniz olayları benimkinin tam tersi olarak algılamanız normaldir.

Bugüne kadarki sistem, dindar kesimi rahatlatacak, ona kendini sevdirecek bir yöntem izlememiştir. Onların hukukunu her zaman gözardı etmiştir. Emekli paşaların, etkili ve ünlü yargıçların, avukatların, bilim adamlarının, yazarların ekseriyetinin tv. konuşmalarını dinler, yazdıklarını okursanız bu konuda yanılmadığımı anlarsınız.

Şu an iplerin iyice gerildiği noktada bulunuyoruz ve bir değişme/değişmeme direnişmesi yaşıyoruz. Eğer bir gün asıl iktidar el değiştirirse umarım yeniler, eski muktedirler gibi davranmazlar.

Yani, başı açık genç bir kızı üniversitenin kapısından, "ne yapalım yasalar böyle!" diye geri çevirmezler. Çünkü bu, tersinden aynı despotluğun devamı olur. Dua edelim de halimiz Tevfik Fikret'inkine benzemesin. O, hürriyet için şöyle demiş:

Ne efsunkâr imişsin ah, ey didar-ı hürriyet!
Esir-i aşkın olduk, gerçi kurtulduk esaretten (1)

(1)- Ne büyüleyici imişsin ey hürriyetin (güzel) yüzü!
(Sayende) esaretten kurtulduk ama şimdi de aşkının esiri olduk.
Resim: www.ensonhaber.com/spor/252523/demirorene-bil...