Dehliz'den Mektuplar -4

Ne hayallerim vardı ne düşlerim okuyup bir öğretmen olacaktım. En sevdiğim şeyi insanlara bir şeyler öğretmeyi kendime meslek yapacaktım çünkü ben insanların yeni bir şey öğrendiklerinde yüzündeki o ifadeleri görmeyi çok seviyorum o mutluluk şaşkınlık o değişik ifade beni çok mutlu ediyor. En sevdiğim ders hep tarihti ben de bir tarih öğretmeni olacaktım insanlara bir şeyler öğretecektim ama her şeyin başında onlara hayatı ve gerçek bir insan olmayı öğretecektim sevginin yüceliğini sonsuzluğunu öğretecektim, hayal etmeyi hayal etmenin onlara neler neler kazandıracağını öğretecektim. Ben onların sevgili öğretmeni olacaktım hayatların da iz bırakacaktım böylece bu dünyada boşa yaşamamış olacaktım doğmamın da ölmemin de bir sebebi olacaktı…

Ben bir öğretmen olacaktım her şeyi öğreten !

Sonra bir karım olacaktı deli gibi sevdiğim her gece o sıcacık yatağına davet beklemeden girdiğim mis kokulu güzel bir karım olacaktı. O beni ben de onu ölene kadar sevecektim her günümüz ayrı bir dünya olacaktı neşe mutluluk huzur dolu. Her günümüzü ilk günümüz gibi evlilik yıl dönümümüz gibi balayımız gibi yaşayacaktık o da bir öğretmen olsaydı o zaman değmeyin keyfime birlikte yeni dünyanın yeni insanlarını yetiştirirdik iz bıraktığımız yüzlerce hayat olurdu. Ne de güzel olurdu be sonra bir çocuğumuz olacaktı onunla benim kanımdan bu sonsuz sevgimizin bir meyvesi. Zaten öğretmen olduğumuz için yüzlerce çocuğumuz olacaktı ama bu farklıydı kendi kanımızdan kendi canımızdan bir parça bizim bu dünyaya bir armağanımız. Hayali bile güzel adını bile şimdiden koymuştum ilk çocuğum kız olsun istiyordum ablam gibi temiz güzel günahsız alımlı şeker bir kızım olsun kucağımdan hiç indirmeyeyim büyünce baba baba diye peşimde koşsun. Olur ya istediği bir şeyi yapmazsam o tatlı yüzünü ekşitip bir kenara otursun başını elleri arasında alsın ve öylece dursun, sonra ben gideyim yanına başını kaldırıp ellerinin arasından ve bir öpücük o pamuk yanağına sonrada doğruca istediğini yapmaya …

Bir öğretmen olacaktım ben aşık olduğu güzel bir karısı olan dünyanın en güzel en tatlı kızına sahip bir öğretmen bir baba. Sonra hayatımı onlara adayacaktım onlar için nefes alacaktım. Kızımın adı şimdiden belliydi adı “ N. Şebnem ” olacaktı o tıpkı öz olmasa da manevi halasına benzeyecekti onun gibi akıllı zeki çalışkan olacaktı onun gibi güçlü hayata karşı her zaman dik duran sağlam bir kız olacaktı, onun kadar güzel, alımlı, tatlı, şeker mi şeker cana yakın kalbi tertemiz günahsız bir melek olacaktı…

Hep olacaktı diyorum çünkü size çoğu gerçek olmayacak hayallerimden bahsediyorum mesela en büyük hayallerimden biri öğretmenlik artık ona ulaşmam imkansız bu beni çok üzdü. İnsanlara bir şey öğretmenin başka yollarına bakıyorum zaten onun için yazıyorum… Ne düşlerim ne hayallerim vardı oysa, sonra gözümü bir açtım bu dehlizdeyim bu hayalleri anlatıyorum her gün kendime sonra saatlerce ağlıyorum sanki dibindeki su yetmezmiş gibi bir de gözyaşlarımı ekliyorum en çokta onlar üşütüyor ayağımı. Cem Adriyan’ ın da dediği gibi “umut şimdi hiç duymayan bir çocuğa dünyanın en güzel şarkısını söylemek gibi anlamsız”

Hayallerim bir bir terk ederken beni sanki daha da diplerine batıyorum bu dehlizin sanki daha da kararıyor ve daha da soğuklaşıyor. Kendimle hesaplaşıyorum burada saçma sapan isteklerime gülüyor atladığım onca güzellik için ağlıyorum. Burada farkına vardım ki bir çocuğun bir insanın yüzündeki tebessüme sebep olmaktan ortak olmaktan daha önemli hiçbir şey yokmuş.

Burada yalnızım şimdi siz sayın okuyucularım kimsiniz nesiniz bilemiyorum ne düşünüyorsunuz yazdıklarım hakkında ne diyorsunuz bilemiyorum. Bu dehlizden sizi istesem de duyamıyorum sadece kendi hesaplaşmalarımı kendi hayatımı hayallerimi yazıyorum. Ve de inanın bana çok üşüyorum …

Değerli okuyucularım;

“hayatta hayalleriniz kadar siz olursunuz ve hayalleriniz kadar uzun olur ömrünüz”

saygılarımla...

Sepra Lordu Jess

29.03.2013