Dehliz'den Mektuplar-1

Yazmak şimdi sana derin Dehlizlerde bir parça da olsa ışık umuduyla dolaşmak gibi…

Seninle konuşmak ya da konuştuğumu sanmak çünkü benim yazılarım hep tek taraflı bu yüzden tam da konuşmak sayılmaz değl mi bu? O karanlık soğuk Dehliz'de imdat çığlıklarını atmak ve onların duvardan sekip geri gelmesini duymak ne de zor bilir misin?…

Evet bana güç veriyorsun ama bazen verdiğin gibi de alıyorsun ablam, mesela sen mutluysan ben de mutluyum gelecekten umutluyum. Ama ne vakit ki o yüzündeki tebessümler kaybolur da o çizgilerden mutsuzluğun çıkarsa ortaya işte o zaman bana cenneti sunsan ne fayda senin mutsuz olduğun bir dünyada mutlu olmak haram sayılmaz mı bana!

Diğerleri gibi bu da sadece gidiş bileti olan bir mektup cevabını ömrüm boyunca bekleyeceklerim kervanına eklediğim bir mektup. Ama olsun Dehliz karanlık diye insan vazgeçer mi “yardım edin” diye bağırmaktan. Varsın olsun zifiri karanlık benim gönlümde zaten en büyük aydınlık.

Sen bunu ya anlamıyorsun ya da anlamazdan geliyorsun seni görmek umut bana hayat bana neşe bana, sesini duymak için neler yapmadım ki;

Ne kadar ağrım olursa olsun sırf seni görebilmek için doktorla kavga dövüş bir gün önce taburcu oldum hastaneden sırf o gece aramadın sesini duyamadım diye ertesi gün seni görmek sesini duymak için zar zor da olsa taburcu oldum. Çünkü orada yalnız geçen her dakika bekledim ararsın diye yemin ederim ki her dakika bekledim neyse şimdi konuya dönelim. Sonra sırf geçen pazartesi seni görebilmek için Salı gününe attım dikişlerin bir kısmını aldırma işini. Ve yine sırf seni pazartesi ve Perşembe görebilmek için pazartesi olması gereken asıl ameliyat dikişlerini aldırma işini Cuma gününe attım. Anla artık bu dünyada ben dahil hiçbir şey senden önemli değil. Yanlış anlama bunu sana gösteriş olsun diye yazmıyorum sadece anla istiyorum anla “ sevimin sonsuzluğunu beni aramanın yaza bana mesaj atmanın sesini duymanın bendeki önemini”

Sen hep yoğunsun mesaj atamıyorsun haklısında bir ben değilim ki başında sen bir çok hayatta varsın. Ama aradığımda da açmıyorsun artık utanıyorum aramaya yine açmazsın diye “”of yine mi Semih aramış”” dersin diye. Kardeş ablasını aramaktan utanır mı utanıyormuş işte… keşke imkanım olsa da senin o değerli vaktinden biraz da olsa çalabilsem bir kardeş olarak…

Bazen düşünüyorum;

Ya Semih bu ablanın bir cümlede olsa cevap verecek kadarda mı vakti yok 24 saat mi meşgul yoksa senden sıkıldı mı artık…

Sonra toparlanıyor ve diyorum ki;

Salak Semih ne düşündüğünün farkında mısın? O kusursuz günahsız bir melek o senin süper kahramanın çocukluk hayallerin. O'nda pembe de olsa beyaz da olsa yalan yok, o kimseyi üzmez incitmez yalan söylemez o bir melek sen salak mısın böylesine günahsız temiz bir melek hakkında böyle konuşuyorsun. Meşgulüm diyorsa meşguldür yazmıyorsa vardır bir sebebi aramıyorsa vardır bir bildiği o sana kardeşim dedi mi “dedi” düşme diye koluna girdi mi “girdi” o zaman gerisini düşünme ve artık onu üzme…

İşte sana “DEHLİZ'DEN MEKTUPLAR” ın birincisi umarım okursun ve umarım okuduğun gibi anlarsın anlatmak istediklerimi...

Karşılıksız bilmem kaçıncı mektup ama üzülme sen ben her zamanki gibi avutuyorum ben kendimi;

“Olsun okudu ya yeter, hem meşguldür o bir melek sonuçta girdiği bir sürü hayat var bazen kendine dahi ayıramadığı zamanını sana nasıl ayırsın anla onu üzme melek o ne de olsa sonra nasıl hesap verirsin Allah'a… Emin ol hayat onu çok yoruyor o yüzden bu cevapsızlığı yoksa kardeşim dedi ya sana ötesini arama”

Bak avundum bile her zamanki gibi üzülme sen emi meleğim, ben yıllarca seni sensiz sevdim şimdi varsın ya neye benzediğini biliyor resmini dahi olsa görüyorum ya bu yeter bana… saygılarımla

Yazarlığına Ablalığına ve her şeyden önce insanlığına hayran genç kardeşin…

M. Semih MURU

27.03.2013    01:40

kullar