Deli Adam ve boş sallanan salıncak

Deli Adam, içimde zaten her gün yağmur yağıyor, dışımdaki yağmurdan bana ne, dedi.

Mesele bende, sorun değil aslında; kendime bakmasını iyi bilirim; gerçi yaşım bilmem kaç? Kendimde ne gördüğümü bilmem.

Utangaç, Deli Adam, önce kendisinden, sonra önüne kim çıkarsa ondan kaç Adam.

Şiir minibüse binmek istemedi. Şiir istemezse, her şey durur. Saatlerce yağmurun altında durdum. Gelip yanımda yargılamadan duran sadece, köpek ve kedilerdi. Anladım şimdi Şiir'i; meğersem sevilesiymiş kedi ve köpekler. Geç mi kaldım?

Yağmursuz bir gündü, serin. Şiir, minibüse binelim, dedi, dışarıda çok insan var, korkutucu.

Deli Adam, ben hiç çok insan olamadım, dedi, belki tek insan... Şaşırmamayı öğreneli az olmadı, lakin benim hayatımda hep AZlar vardı.

Azmak mı? O ne demek, yağmurda kuşlarla dans etmek mi?

Denize bakıyorum. Benden daha anlamlı bakıyor deniz bana ve hayata. Gülmek için kovalıyorum bütün gülleri; dikenlerin kanı bana yeter kahkahalar atarken.

Deli Adam saatlerdir boş sallanan salıncağı seyrediyor...

1. Not: Notumu parktan geçen bütün onlara, artık kimse onlar, verdim, dağıttım, genelde almadılar.

2. Not:

Denge meselesi,

engelleri yık,

leylak dalları elinde

iğnele önüne geleni.

Ağlamak adama yakışır,

delilik, hepsi çocuklardan

alınmıştır ödünç,

masal gibi;oku seyret, dal git!

Ş.Y.