Deli Asistan

Akıl hastanesinin bir doktorunu ziyaret edecektim. Koridorda birine rastladım. Kimi aradığımı sordu. Söyledim. Arkasını işaret etti, “Ben seni götüreyim. Bin arabaya” dedi.

Şaşırdım; “Ben kendim giderim. Burada araba mı olur, ne diyorsunuz siz?” diye kekeledim.

Adam sert bir tavırla; “Burası dingonun ahırı mı? Öyle elini kolunu sallaya sallaya istediğin yere gidemezsin. Çabuk arabaya bin, yoksa fena olur!” diye homurdandı.

İçimden, “Galiba bir deliye çattık. Aman sinirlendirmeyeyim şunu da başım belaya girmesin” dedim ve delinin arabasına(!) bindim. Adam araba sesi çıkararak beni aradığım doktorun muayenehanesine kadar götürdü. “Tamam, geldik. İn arabadan!” dedi.

Teşekkür ederek kapıyı çalmak istedim. Deli, “Nereye gidiyorsun, hani bindiğin arabanın ücreti? Seni buraya kadar babanın hatırına mı getirdim sanıyorsun?” diyerek kolumu tuttu.

Çaresiz, eline bir on lira sıkıştırdım ve içeri girdim.

İçerde doktor beye, “Ne biçim aklı hastanesi bu? Denetim yok mu burada? Deliler koridorda nasıl serbestçe dolaşabiliyorlar?” diyerek başıma gelenleri anlattım.

Doktor gülmeye başladı.

Kızdım, “Ben ecel terleri döktüm. Siz alay eder gibi gülüyorsunuz!” diye çıkıştım.

Doktor gülmeyi sürdürerek, “O kişi deli değil ki!” diye konuştu.

“Deli değilse niye deli gibi davranıyor öyleyse?” diye sordum.

Doktor içini çekti; “O, beni asistanım, dedi. Aldığı maaş yetmiyor da arada sırada böyle yaparak yolunu buluyor.”