- Kategori
- Şiir
Deli Gönlüm
Bir hal olmuş ağaca çiçeğe durmuş
Yeriz meyvesini bak zemheride
Sıla mı bu eller tanınmaz olmuş
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Seyrederiz yağmurunu selini
Şaşırttık dünyaya tavrı halini
Kış günü neyleyim bahar yelini
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Rüzgârlar azıyor zorlu esiyor
Önüne çıkanı sel götürüyor
Hortumlar her şeyi talan ediyor
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Bakılmıyor artık susuz gölleri
Saymaya başladık yağan günleri
Kalmamış sunanın güzel telleri
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Güneşe bakarsan bir âlem olmuş
Işımayı koyup nar ilen dolmuş
Elinden kâinat saçını yolmuş
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Dünyayı bu hale sokan utansın
Doğayı saymayan bozan utansın
Toruna kasteden adam utansın
Deli gönlüm sanki çıkmış gurbete
Dündar’ım söylerim üzüntü ile
Yeşille çiçekle hep sevgi ile
Kalsaydım gezerdim bir güzel ile
Çıkmasaydı deli gönlüm gurbete
S. Dündar