Delicesine sevdim bir o kadar da nefret ettim

İnsan bir sevdiğine bir de mesleğine aşık olur. Ben önce sevdiğim eşime aşık oldum sonra da bahsettiğim işime aşık oldum. Eşimle 22 senedir evliyim, mesleğimle de 24 senedir evliyken gördüğüm düzenleri sindiremediğimden Ocak 2014'de işimden emeklilik dilekçemi vererek ayrıldım.

Bir meslek grubu düşünün çalış, çabala sonuç başladığın noktadasın. Yükselme imkanlarına bakar mısınız; Yüzde beşin içine girebilirsen statü değiştireceksin ama eski statün hala sırtındaki kambur olacak, meslekte iken ailene ve kendine ayıracağın zamanlarda okuyup kendini geliştirip, istifa edeceksin başka bir kuruma geçeceksin orada en üst statüye geleceksin evvel ki statü kamburu var ya ondan hala kurtulamayacaksın.

Sen unutsan bile birileri devamlı yüzüne vuracak, sen hala eski statünle anılacaksın. Ben o statüyü taşımaktan onur duydum. Ama bizi bu statüye alanlar bizden o kadar utandılar ki önceleri okumamızı sindiremediler, okuduk kendimizi geliştirdik dedikçe önümüze engeller çıkardılar. Sanki bu meslek grubu devletin değil de meslek grubunu yönetenlerin şahsi malıdır.