Delikanlılık Aşkıma

Şimdi düşünüyorum da;

Aradan yıllar, yıllaar geçmiş.

O ne coşku,

Ne fırtına...

O günler,

Sanki herşey gerçekti.

Gerçekti aşklar,

Gerçek duygular

Ve arkadaşlıklar.

Biliyor musun?

Sen bilmezsin.

Garip bir soru oldu! Değil mi?

Bilmediğini nereden bileceksin!

Tabii ki anlatmam gerek.

Senin yolunu gözlerdim hep.

Ah-aah şimdi çıkagelse;

Bir an olsun;

Gözleri gözlerime deyse...

Bazen,

Evet bazen;

Aynı minibüste,

Yok, yok, hayır...

Genelde, aynı otobüste olmayı düşlerdim.

Seni görmek,

Bir selam vermek,

Belki de,

Denk gelirse;

yanyana oturup kısa bir sohbet etmek.

Şimdi diyeceksin ki;

BİLMİYORDUM!

Hiç haberim yoktu!

BİLİYORUM.

Bilmiyordun!

Zaten,

Zaten ben aşklarımı önce ruhumda yaşarım.

Adeta

Aşkımın ruhumda dem almasına bakarım.

Zihnimde demlenirken duygularım;

İşte o zaman,

Tam o zaman;

O acımasız zamana dayanırım.

Sen DE; "Platonik!.."

Ben diyeyim; aman ne komik!

Derler ya;

Her yiğidin bir yoğurt yiyişi vardır diye...

Evet...ben,

Ben o delikanlılık çağımda;

Böyle bilirdim aşkı, sevdalanmayı.

Sonra sen,

Evet sen sevdiğim;

Sanma ki İLKTİN!

Ben seni,

Delikanlılığımın ikinci baharında hissettim.

Bil ki;

Bir seni,

Bir de Gökyüzünün mavisini çok sevdim.

Sen benim gönlümde;

Güneşin aydınlattığı O masmavi Gökyüzünde kayan;

Özgürlüğün içinde özgürlük ıslığı çalan BİR YILDIZ idin.

Düşünüyorum da şimdi;

Aradan ne kadar uzun zaman geçmiş.

Yaşamı dengeleyen tüm zıtlıkların içinde;

Adeta, hırçın bir denizin dalgalarına maruz kalan kayalar gibi keskin

Ve bir o kadar sert dursak da...dimdik...

Özümüzdeki aşktır YAŞAM YILDIZIMIZ.

Tarık Toraman

02.Ağustos.2008