Delilik Edebiyatı

                     Ebru’ya…

Akıl kopması, çakırkeyif gibi
Devaynasına düşürür yazın dilini
İrkiltir, ürpertir, parlatır!..
Kendini aratır cilalı zeminde!?..

Deliliği tattıran edebiyatın aracı dil
Közlenmiş ateşin dili, sesiyle
Bir yakar, dokuz tutuşturur…
Delinin özerk/özelini
Saman alevi gibi parlatır edebiyatı…
Bellek çakımıyla büyütür bilinci…

Langır lungur ötüyordu Skoda
Sular semtine geldi itimat dolmuşu.

Burnunu sıyırıyordu sekiz köşeli kasketi
Siyah şalvarı parlak çeker gibiydi
Terden sırılsıklamdı beyaz naylon gömleği
Tipsiz/tiksinçti göbeğinin altına düşen uçkuru
Dolmuşa kırmızı ışıktı beş parmağı açık el!?..

Arabanın içi gavur hamamı
bir an önce inmek ister gibiyiz…

Fırlatma koltuğuna yan oturmuş bitirim
Şoför, köylüye ‘Atla’ dedi.
Denize atlar gibi daldı
arka kapının penceresinden!

‘Oy farfara farfara
Ateş düştü şalvara’
Yırtık dondan çıkar gibi
Şaha kalktı.., atladı Sular’a!..
Başka koloniden gelmiş gibiydi…
Afalladı, donup kaldı yolcular!

Asfaltın ziftleri/sinir telleri hopladı!
Deliye yakışan tirattı..!?
Şoför kafayı oynattı.., bastı gaza!..

Gül Bahçesi’ni geçtik..!?
Oturduğum koltuğun altından yakaladı kaba elleri
Hafifçe yana yatmıştı murtçunun kasketi
Bana yardım et der gibiydi…
Şalvarın uçkurundan sıkıca yakaladım!

Akıllısı bulmazdı kendini
Delinin deliğine çöp sokan denk düşerdi
İkiledi üçledi vitesi!..

Deliler bayramına çağırırcasına
bir eliyle kornaya basarken
kaldırımları şakıtıyordu diğer eli!..

Pencereden içeri girmedi şişman baseni
Balon gibi şişti kara şalvarı
havada elipsler çiziyordu zavallı ayakları…

Korna çalarak geçtik Atatürk Parkı’nı
film çevrildiğini sandı, alkışladı
ıslık çalarak deli deli koştu arkamızdan!..

Mavi Köşk Pastanesi’nin önüne geldik.
Dolmuştan geri çekilerek/büzülerek indi
Kalabalığa karışıp gitti mahcup ezgisi…

Taş atmadı, ‘deli sanmasınlar’ diye…
Zort çektirmedi alaysamalara..!?
Kahkaha satıcısı gibi yürüdü bir başka delilik öyküsüne…

Ali Akdemir
08. 01. 18
Çukurova