Delirmek çok kolay

Haber alma hakkımızı kullanmak için elimizde kumanda televizyon karşısına oturup uzaktan kumanda canavarına dönüşmemiz gerekiyor, ya da kömür madeninden çıkmışcasına kirleneceğiniz gazete okuma savaşına girmeniz gerekiyor. Ama oda bir şey mi diyeceksiniz sonunda (eğer gazeteyi sonuna kadar okumaya dayanabilirseniz) okuduklarınızla içiniz öylesine kararacaktır ki, üstüne üstlük bir de kocaman kocaman bayağı resimleri görünce gözleriniz de isyan edecektir mutlaka.

Ya televizyonların hallerine ne demeli? 'Aaz sonraaaa ' diye bağıran çığırtkanların sabrınızı zorlamaları, aynı görüntüleri tekrar takrar vererek sizi delirmenin eşiğine getirmeleri, bunlar da ' memleketimizden haber manzaraları' diyerek gülümseyip geçip gidilemeyeceği de malum. Yaptığınız tüm şikayetler de maalesef sonuçsuz kalacaktır. Çünkü halk böyle istiyor diyerek zorla dayatılan görsel eziyetleri ya içimize sindireceğiz, ya da televizyon haberlerini ve gazeteleri protesto ederek uzak durmaya çalışacağız onlardan. 'Faydası olacak mı?' sorularına muhatap olacağımız kesin, denemeden bilemeyeceğimiz de su götürmez bir gerçek.

Yapılabirliği tartışılabilecek bir eylem olduğu da kesin. Hatta bu koşullarda ülkemizde yapılamıyacağını da bilebilmek müneccim olmayı gerektirmez. Ancak azda olsa bu eylemi mantıklı bulanlar haberleri protesto edebilirler. Gerçi bireysel bir eylemin başarı şansının olmadıığını düşünerek gülümseyenleri ve belki de çocuksu görenlerin olabileceğinin farkındayım. Ancak göz ardı edilmemesi gereken bir şey de bireysel tatmindir ve azımsanmayacak bir şey bu kanımca. Aksi halde, delirmeye az kaldı doktorum nerde şarkısı eşliğinde dans ederek yaşamak olası...