Demode bayramlar

Bayram denince aklımıza nedense çocukluğumuz, eski günler gelir, hepimizin en mutlu olduğu zamanlar genellikle çocukluk dönemlerimizdir. Çünkü, o zaman masumduk, yalanlar, aldatmalar, yanlışlar, yanlızlıklar, pişmanlıklar, derin kırgınlıklar, kızgınlıklar, hüzünler, hatta ölümler yoktu dünyamızda. Tertemizdik, bağımsızdık, korunuyor, kollanıyor, hiç karşılıksız seviyor, seviliyorduk.

Azadeydik tüm sorunlardan, sorumluluklardan. İlla da sorumluluklardan.
Şimdi öyle mi ya, herkesin kendine göre bir sürü sorumluluğu var. Hatta artık taşıya taşıya iyice ağırlaşmış sorumluluklar, yükler var. Gittikçe azalan enerjiler, yorgunluklar daha da güçleştiriyor bu taşıma işini.

Alıp başımızı gidesimiz geliyor bir yerlere, geçici dinlenmeler yaşıyoruz bu dönemlerde. Ama dönüş yaklaşınca, aslında kaçışın da bir faydasının olmadığını anlıyoruz. Nereye gitsek kendimizi de götürüyoruz çünkü.
Bayramlar bu kaçışlar için bir olanak gibi görülmeye başlandı artık. Gidecek yerleri aylar öncesinden planlıyoruz, biletler, yerler ayarlanıyor, ulaşım araçlarından, otlellerden. Bir dolu masraf yapılıyor, aylar boyu taksitler ödeniyor bu yüzden.

Evde "bayram telaşı", "bayram hazırlığı" yorgunluğu olmuyor. Acaba, bu gitmeler, yolculuklar daha mı az yorucu? Hiç de öyle değil bence, hem daha yorucu, hem daha masraflı aslında.

Bu bayram uzun zamandır ilk kez "demode" bir bayram yaşadık ailemle, bana daha huzurlu daha keyifli daha anlamlı geldi. Sanki daha çok mutlu olduk, daha çok dinlendik. Aile, akraba, dostluk bağlarımız perçinlendi.

Birkaç gün öncesinden "büyük" temizlik yapıldı, yemekler, kurabiyeler, tatlılar hazırlandı. 85 yaşındaki annemin ömrü boyunca uyguladığı bir kuralı ben de uyguladım; kendimize yeni bir şeyler aldım bayramda giymek için. İhtiyaç olan şeylerdi, bütçemize göre bayrama denk getirdik bu alış verişi.

Gelenler özenliydi, temizdi, mutluydu. Onlar bizi, biz onları görmekle mutlu olduk, eski günler, güzel anılar paylaşıldı. Bayram olduğu için herkes sevinçliydi, değilse bile öyle görünüyordu. Güldükçe güldük, gülesimiz geldi hep birlikte neşelendik.

Kimsenin kimseyi tanımadığı, bayramlaşmayı bile unuttuğumuz, bayramın farkında olmadığımız, sadece tıka basa yemek yediğimiz o otel bayramları o "çağdaş" bayramlar, o kaçışlar... hüzünlü geliyor bana şimdi. İyi ki diyorum, iyi ki "demode" bir bayram yaşadık bu bayram. Özlemişiz, çocukluğumuzdaki büyüklerimizin bize yaşattığı o güzel bayram sabahlarını, bu sefer biz yaptık aynı şeyleri, harçlıklarla, çikolatalarla, likörlerle.

Bir geleneği yaşamak, mutluluğu ve huzuru paylaşmak, çocuklarımıza bu duyguları yaşatarak miras bırakabilmek umudu bize çok iyi geldi.
Bu bayram değilse gelecek bayrama, ben sizlere de "bayram gibi bir bayram" diliyorum, her nekadar "DEMODE" olsa da.