Denedim Diyebilmek...

Kendini bilen dünyayı bilir, dünyayı bilen evreni. Denemek ve kendine yenilmek de güzeldir. Hayat kısa, kuşlar mutlu ve uçuyorlar.

Bazen yenildik sanırız yoksa bu bize başka bir kapının açılması için fırsat mıdır? Konuya nasıl baktığımız önemli olan. Sonsuz kapı olduğunu fark ettiğimizde yenilgi başarı olur.

Dünyayı bugünkü durumuna getiren nedir? Yarım işler, yarım konuşmalar, yarım günahlar, yarım iyilikler. Yapabileceklerini sonuna kadar yapan, yenilecekse de daha iyi yenilen, en çokta yolun sonunda denedim diyebilenler, kaybettiklerinde bile kazananlardır.

İnanç, sorgulamaya ve şüpheye engel olduğunda sonuç felaket olur. İnancın gerçek karşısında devrilmesine de ızdırapdan çok aydınlanma diyebiliriz.

Doğuştan kör olan zenci bebeği beyaz bir aile evlat ediniyor, hiçkimse çocuğa zenci olduğunu söylemiyor. Çocuk beyaz olduğuna inanarak büyüyor, yetişkinliğinde oldukça ırkçı birine dönüşüyor ve tüm zencilerden nefret ediyor. En sonunda yapılan ameliyatlardan biri sonuç veriyor ve gözleri açılıyor. Kendini gördüğünde ilk işi zencisever olduğu gerekçesiyle çok sevdiği karısını boşamak oluyor. Bazı gerçekleri göstermek için başarılı bir ameliyatta yetersiz olabiliyor. İnsan her neye inanmak isterse ona inanmaya devam ediyor.

Yolunuzu bulabilmeniz nerede olduğunuzu bilmenize bağlıdır. Hayatta öğrendiklerini yaşamında kullanmamışsan yaşamamışsındır. Kendini geliştirdiğin, kendini bulduğun, kendini tanıdığın sürece güçlüsün.

HÜLYA ÇAKICI