Deneme

Yetti artık yalnızlığın

Canım çıkmak üzere bedenimden

Ve hala gözlerini aramaktayım.

Sıcacık bakan gözlerini hiç görememek

Dünyanın sonu sanırım benim için.

Kimse sana benzemiyor

Kimse sen değil.

Yoksun; her zaman olduğu gibi

Yoksun; aranılmayı bekler gibi

Yoksun; nazları usandırıp

Bezdiren aşıklar gibi.

Yıllar sonra ilk kez şiir yazmayı denedim. Şiir değil yanlış oldu, aslında sadece tekrar yazmayı denemek istedim.

Olmuyormuş, yaş olgunlaşınca duygularda olgunlaşıyormuş ve katılaşıyormuş.

Belki de olması gereken bu.

Gençken ders çalışmayı bırakıp kalemi elime aldığımda sadece duygularımın sesini dinlerdim.

Şimdi; önce duygularımı tartıyorum, mantık süzgecinden geçiriyorum

ama kalemi elime bir türlü alamıyorum.

Gençliğimde şiir yazdığımı zannettiğim zamanlar aslında içimdeki olması gereken yaşa özgü mantıksız coşkularmış bunu anladım.

Bu denemeyi okumanızı istedim,

benim gibi düşünenlerin olduğuna inandığım için.