Dengelerimiz

Meryem Anaya başvurdum Efes’te… ''Deniz’i istiyorum!'' dedim… Bana dedi ki;

-Deniz benden de gitti... Eskiden dizimin dibinde, gözümün önündeydi... Sonra uzaklaştı epeyce benden... Deniz’imi Efes’ten uzaklaştırdılar... Onu benden aldılar... Çaldılar…
Şimdi uzaklarda… Olsun onu yine görüyorum... Yolu biliyorsan benim gibi yap... Ben tepelere çıkıp arada bakıyorum ona…

- Peki dedim, gideceğim..Kafamı Sokacağım Deniz’e... -Ya dengeler! Nasıl kuracağım dengeleri? Boğulmaktan korkuyorum… Boğmaktan korkuyorum... Bana dedi ki;

-Bak bana! Bize bak! Şu derme çatma kulübenin karşısına, daha azametli görünmesi, insanları daha çok içine alması için Ayasofya’yı yaptılar... Devrimci düşüncenin karşısına tamda ona düşman yapıtlar diktiler... Onlar değil mi ki beni burada olmama sebep? Düşün bu Dağa niye kaçtığımı... Denge bu işte…
Düşüncenin karşısına konan milyarlarca ton çelik, beton ve de tahta… Tahtravellinin bir yanı
hala hafiftir… Bana geldiysen, anla gerisini... Ayasofya’ya gitmediysen düşünce seni çekiyor… Korkma… Düşüncelerinden korkmuyorsan yolun açık olsun… Dengeyi sen kuracaksın... Hadi git evladım... Yolun açık olsun…

Kafamda bir ağırlık... Midemde erimeyen tonlarca demir... Dünyanın bütün yükü içimde...
Karar verdim gibi... Tahtravellinin bir ucuna onları koydum artık... Ben bir ucundayım.. Göklere kaldırsa da o ağırlıklar beni, umurumda değil… Ben bir ucundayım ya yeter bana…

Deniz nedir, Deniz kimdir sormayın işte… Herkesin Deniz’i kendine…