Dengesiz denge

Bu çok acı bir mutluluk. Bu acı bir yalnızlık. Bu gerçekten acının içinde olduğu bir an. Bu gerçekten çok acı. Huzursuz değil, pişman değil! Sadece acı... Sen ne gösterirsen onu görüyor olması. Özel biri değil. Özel biri yok. Özel diye birşey yok.Herkes. Genellemeleri sevmeyenler. Genellemelerden rahatsız olmayanlar ya da genelin içine girmek için çırpınanlar. Herkes... Sen ve o aslında onlar. Sen
 ve onlar. Sen ve o. O kim? Sen kimsin? Sen osun. O da sen. Ne tuhaf siz herkessiniz. Bu acı. Acı olan senin o olman değil. Onun sen olması değil. O varken seni tanımıyor olmam değil. Onun gitmiş olması değil. Onun gitmiş değil de benim göndermiş olduğumu bilmem bunu yok sayamam değil. O değil acı olan. Şişmanlığı biçimsizliği değil. Senin ona benzememen değil. Hiç benzememen hiç değil. Güzel yazıyor olması da değil. Kahretsin güzel olması da değil. O kadar çirkinken güzel olmanız hiç değil. Sizi bu kadar büyütüyor olmam benim sorunum, sizi zaten ilgilendirmez ama bu da acı değil. İçim! İçim! Firavunlar varsa lanetleri de olmalı. Ama senin benim üzerimdeki lanetin. Sen firavun değilsin. Sen tanrı değilsin. Sen senin gözünde sevilen bile değilsin. Ben senin gözünde bile değilim. Gözün çıksın diyeceğim biri değilsin. Değilsin işte uzatma. Sen o değilsin. Olamazsın. Olmayacaksın. Olmanı istemiyorum. Gözümde büyüttüğüm için suçlu değilsin, değilsin olmayacaksın. Lanetli bile değilsin kahretsin. Hiçbir şeyim değilsin. Değilsin ve o da değil. İlanlar dağıtmayacağım. Eline tutuşturmayacak kimse elimi. Elin kopsun diyeceğim değilsin sen değilsin. Gittiğimde haberdar olacak olan değilsin. Öyle biri yok. Uydurma hepsi. Gelinle güvey hepsi. Gelin sen değilsin güvey değilim ben. Allah varsa. Tamam var varsa demenin lüzumu yok. Öyle daha çok yakışıyor yazıya bunu bilmenin kimseye yararı yok. İsyankarlık Allah'a yapılınca güzel. Bunu da bilerek yaşıyor olduğumu bilmene gerek yok. Bilmeyi isteyen de yok diye söze karışmayacağını bildiğimi biliyor olduğunu biliyorum tamam mı merak etme. Seninle konuşmuyorum ben. Git artık tamam mı git. İstemiyorum. Bu kadar su üstünde durmaktan yoruldum. Su üstünde duruyorum. Duruyorum yemin ederim. Kendi kendime. Güvey olarak duruyorum. Seni gelin yapıp duruyorum. Sen yoksun. Ben varım tamam ama sen gerçekten yoksun. Yokluğunu biliyorum. Yoruldum. Gidiyorum diyebilecek biri bile değilsin sen. Sen o değilsin. Benzemiyorsun. Benzemeni de istemiyorum. O Allah belasını versin diyeceğim biri değil. O adına sıfatlar koyduğum biri değil. Sen o değilsin. Yeter. Git. İsyan bu. Git diyebileceğim biri olsun da gitmesin. Gitme. Çok yoruldum. Git. Gel. Gelme. Git. Gitme. Pişman değilim. Boğulamadığım için. Göze alamadığım için pişman değilim. Benim kim olduğumu bile bilmeyen biri olduğun için pişman değilim. Bildiğine inandığım için pişman değilim. Bilip bilmediğinden emin olamadığım için bile bir şey hissetmiyorum. Suda ölmeyeceğim. Bu sayfayı kapatıp yeni bir tane açmak istemiyorum. Ufacık kalan yere sığabilirim ve ben de seçilemeyecek kadar silinince aranızda, gemi yap kağıdı. Denize atma. Su istemiyorum. Gemi yap sonra da bin içine. Git buralardan. Su istemeyen bir gemiyle nereye gidebilirsin. İşte ben hâlâ gidebileceğimi düşünüyorum. Gidemesem bile. Hâlâ ölebilirim. Bu acı değil...
   Dengesiz bir ruh halimi sezdiniz neden hepimizde biraz terazinin dengede durmasını beceremeyen kolları değil miyiz?