- Kategori
- Gündelik Yaşam
Deniz Feneri
img136.imageshack.us/img136/4752/fenergecejm8.jpg
Lacivert bir karanlığın tam ortasına düşüyorsun. Gök yere kavuşuyor tam o anda, yer sana. Sen bana karışıyorsun. Bir deniz feneri yanmaya başlıyor birden, kamaşıyor gözlerimiz. Gök yerden biliyor ışığı, yer sana soruyor. Sen susup da tüm karanlığınla, tüm karanlığa susup da uçsuz bucaksız, sadece beni aydınlatıyorsun.
Unuttuğun yerde gelip de buluyorum seni. Sustuğun yerde ben başlıyorum anlatmaya. Gittiğin zamana dönüyorum sessiz sedasız. Vazgeçtiğin yerde daha sıkı sarılıyorum hayata. Öyle bir zamanda beliriyor ki adın, hiç gelmemiş saysan da sen kendini, yüreğini hiç gelinmemiş bilsen bile, sıfırlanıyor tüm takvimler. Silbaştan varolurken tüm günler, her mevsim dönümünde sen tekrar başlıyorsun içimde, her seferinde yeniden yaşanıyorsun..
Akıp gidiyorken işte böyle yaşam; bir ölü sessizliğindeyken zaman ve ellerimde bir hüzün ağırlığı, kimi zaman kendimden bile uzaklarda, hep hayatın satır aralarında çıkıyorsun karşıma. Bu yüzden ya belki, hayat her gün biraz daha tükenirken ve çıkıp giderken belleğimden binbir telaşla, sadece sen, bir tek sen kalıyorsun aklımda...
Unutulmuyorsun...